واکاوی غزل روایی در سروده های قیصر امین پور

غزل شکل نهایی و تکامل یافته ی شعر ماست و شاید بتوان گفت قدیمی ترین قالبی است که در شعر فارسی توانسته استحیات خود را به هزاره ی جدید بکشاند. یکی از شاعران برجسته ی معاصر ایران که خلاقیت و آفرینندگی را با پژوهش و تتبعجمع آوری کرده است و هم محافل ادبی و هم جامعه ی دانشگاهی او را در زمان حیاتش جدی گرفت ، مرحوم قیصر امین پوراست . قالب غزل در همه پنج مجموعه ی شعری قیصر امین پور دیده می شود. موضوع این پژوهش بررسی غزل های روایی وسایر انواع آن در غزل های قیصر امین پور می باشد . غزل روایی غزلی است که در محور عمودی خود ، به نقل رویدادی بپردازد، رویدادی که شرح آن ، درون غزل باشد و کل ساختار غزل را در برگیرد . هر غزل روایی، از سه بخش مقدمه، تنه و پایانتشکیل شده است.عناصر داستانی در غزل روایی وجوددارند که عبارتند از : شخصیت، صحنه، پیرنگ، زاویه دید، عمل داستانی،حادثه، گفتگو، مضمون، اوج، گره گشایی و نتیجه گیری. در سایر انواع غزل نیز با داستان مواجه هستیم اما داستان ها و روایاتیکه در بیرون از غزل رخ داده است و فهم آن به درک و اطلاعات مخاطب یا خواننده بستگی دارد . سایر انواع آن شامل غزل هایارجاعی، غزل هایی که حکایت دارند ، غزل های دارای مقدمه برای گفتگو ، غزل هایی که تلمیح دارند، می باشد.