بررسی حقوق ساخت در مدیریت ریسک در پروژه های عمرانی

وقوع خسارت در حوزه ساخت و ساز امری اجتناب ناپذیر بوده و مسئولیت مدنی را به دنبال دارد. بعنوان نمونه کارگران ساختمانی اغلب موقع کار دچار حادثه شده و یا ممکن است در اثر ساختمان سازی سایر شهروندان آسیب ببینند. مسئولیت از اصطلاحات مهمی است که اساس ماهیت انسان (جامعه، فرهنگ و شخصیت) و روابط انسانی در جامعه را تشکیل می دهد. مسئولیت به عنوان یک مفهوم چند لایه و چندمعنی از جنبه های مختلف فلسفی، اخلاقی، حقوقی، سیاسی و غیره قابل بررسی است. مسئولیت مدنی یکی از مهمترین جنبه های مسئولیت است که دریافت و جبران خسارات بر آن استوار شده است. مدیریت ریسک فرآیندی است که یک سازمان یا سرمایه گذار با روشی بهینه در مواجهه با انواع ریسکها از خود واکنش نشان داده، که وظیفه آن شناسایی و کنترل همه ریسکها با راهکاری جامع می باشد. منظور از کنترل ریسک اقداماتی هستند که به منظور احتمال وقوع پیشامد (برنامه های پیشگیری) و کاهش شدت خسارات، صورت می گیرد. استراتژیهای مواجهه با ریسکها و نحوه تقسیم بندی مسئولیت ریسکها میان کارفرما و پیمانکاران پروژه ها در قالب توافقات قراردادی است. انتقال ریسک با وجود پذیرش واقعیت خسارتهای بالقوه، تلاش کرده تا در صورت بالفعل شدن چنین خساراتی منابع مالی سازمان تا حد ممکن دست نخورده باقی مانده، یا در صورت وقوع آسیب و صدمه فیزیکی، زیان مالی آن متوجه سازمان نگردد. رویکرد انتقال ریسک عدم اعتماد در رابطه با وقوع خسارتها را به فرد با سازمان دیگری که به پذیرش ریسک دیگران اشتغال دارد منتقل نماید. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی و از لحاظ نوع روش تحقیق، پژوهش با روش توصیفی (استنادی) بصورت مروری به بررسی ادبیات موضوع پرداخته و با جستارگری زوایای متعدد این موضوع، چالشها و فرصتها را برای مطالعات جامع پژوهشی محققان آتی بیان نموده و در توسعه بیشتر چارچوبهای دانش حقوق ساخت تلاش شده است.