تاثیر تمرینات زنجیره جنبشی بسته بر کاهش درد زنان مبتلا به سندرم پاتلوفمورال

هدف : هدف از تحقیق حاضر تاثیر تمرینات زنجیره جنبشی بسته بر کاهش درد زنان مبتلا به سندرم پاتلوفمورال بود.مواد و روش ها : تحقیق حاضر از نوع نیمه نجربی و آزمایشگاهی بود. در مطالعه فوق ۳۰ زن در دو گروه ۱۵ نفری شامل گروه مبتلا به سندرم پاتلوفمورال و سالم تقسیم شدند. معیار ورود آزمودنی ها در گروه مبتلا به سندرم پاتلوفمورال درد بالای عدد سه بود و معیارهای خروج شامل داشتن سابقه جراحی، تعویض مفصل، اندام مصنوعی و بیماری های عصبی عضلانی بود. هر دو گروه تمرینات زنجیره بسته جنبشی را که شامل تمرینات اسکوات معمولی، اسکوات با دیوار، اسکوات باتوپ، لانچ معمولی، پنجه پوینت فلکس تمرین ایزومتریک پا با دیوار، پل باسن و پلانک بود به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته و بیست و چهار جلسه انجام دادند. قبل و بعد از مداخله میزان درد با استفاده از مقیاس آنالوگ اسکیل درد (vas) و حداکثر اکسیژن مصرفی با استفاده از تست یک مایلی راکبورت اندازه گیری شد. برای تحلیل آماری داده ها از نرم افزار spss نسخه ۲۳ و آزمون کواریانس وتی زوجی در سطح معنی داری (۰۵/۰P<) استفاده شد.یافته ها : یافتههای پژوهش نشان داد کاهش معنی داری در میزان درد گروه مبتلا به سندرم پاتلوفمورال بعد از تمرینات زنجیره جنبشی بسته وجود دارد (۰۰۱/۰ p=). از طرفی افزایش معنی داری در حداکثر اکسیژن مصرفی درگروه سالم وجود داشت (۰۰۱/۰ p=). نتیجه گیری : تمرینات زنجیره جنبشی بسته باعث کاهش درد و افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی در دختران جوان مبتلا به سندرم پاتلوفمورال میگردد.