بررسی نقش محیط آموزشی بر ایجاد خلاقیت دانش آموزان ابتدایی

امروزه تعلیم و تربیت به طور کلی تحصیل دوره ابتدایی، بخش مهمی از زندگی هر فرد را تشکیل می دهد. بعلاوه کیفیت و کمیت این تحصیل نیز نقش مهمی را در آینده فرد ایفا می کند. بر این اساس نزدیک به یک قرن است که روانشناسان به صورت گسترده در تلاش برای شناسایی عوامل پیش بینی کننده خلاقیت می باشند. درواقع دغدغه ی مسئولین افزایش دسترسی به آموزش در تمامی نقاط کشور و دیگری دسترسی برابر آموزش بود. اما درسال های اخیر این دغدغه اندک اندک از رشد کمی دسترسی به آموزش، به موضوع اساسی تر، یعنی بهبود کیفیت رخ برگردانده است و توجه به کیفیت از مسائل مورد توجه سیاستگذاران شده است. فعالیت در جهت افزایش خلاقیت میان دانش آموزان ابتدایی بی تردید از فعالیت در جهت افزایش کمی آن پیچیده تر است. زیرا عوامل موثر در بهبود کیفیت بسیار متنوع اند. یکی از تدابیر لازم برای بهینه سازی آموزش، پرداختن به مسائل و عوامل موثر بر رشد و دستاورد تحصیلی دانش آموزان است. شناخت این عوامل و تعیین سهم و نیز مشارکت هر عامل در فرایند آموزش لازم است. زیرا در ارتباط با ویژگی های آموزشگاهی و اجتماعی افراد و استفاده ی مطلوب از آن ها کمک شایانی به بهبود وضعیت تحصیلی دانش آموزان می کند و زمینه ساز موفقیت های قابل توجه آن ها در فرآیند آموزش و یادگیری و مهم تر از همه، استمرار یادگیری می شود.