بررسی عناصر برنامه درسی علوم تجربی مقطع ابتدایی

آموزش و پرورش زمینه ساز پرورش استعدادهای یادگیرندگان برای یافتن راه حلهایی برای حل اثر بخش مسایل گوناگون زندگی است. اگر آموزش و پرورش در رویکردهایش، نظام برنامه ریزی درسی، در تدوین برنامه های درسی، و معلمان در حوزه علمی خود نگاهی به پرورش یادگیرندگان برای حل مسایل نداشته باشند، فعالیت یاددهی – یادگیری بی ثمر خواهد بود. یکی از دلایل با اهمیتی که بهبود شیوه های آموزش علوم را در نظامهای آموزشی مورد تاکید قرار می دهد، استفاده از آموزش علوم به عنوان اهرمی اساسی برای تحقق اهداف و آرمانهای کلی آموزش و پرورش است. از مهمترین هدف های هر نظام آموزشی ایجاد و تقویت نگرش و رفتار علمی در دانش آموزان است. رفتاری که امکان تعامل هوشیارانه ی آنان را در مواجهه با پدیده های متنوع محیطی فراهم سازد. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی عناصر برنامه درسی علوم تجربی مقطع ابتدایی انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است اگر کیفیت آموزش و تدریس علوم تجربی در وضیعت مطلوبی داشته باشد؛ دانش آموزان که پیکره اصلی جامعه فردا را تشکیل می دهند، از چرخه آموزش پیشرفت و همگامی با توسعه علمی و صنعتی دور نمی ماند و توانایی آن را پیدا می کنند که پابه پای توسعه جهان علم و صنعت، معلو مات خودرا توسعه دهد و خود را به روز کنند و در نهایت شهروندانی سازگار با جامعه در حال تغییر باشند. بنابراین معلمان باید از روشهای فعال تدریس در برنامه ی درسی علوم استفاده نمایند تا فراگیرنده ضمن فعال بودن، خود به اکتشاف و یافتن روابط بین پدیده های طبیعی و علمی بپردازند.