بررسی اثربخشی آموزش های دینی و قرآنی بر کیفیت دوستی یابی دانش آموزان

دوست یابی به عنوان یک نیاز طبیعی در انسانها در دهه های اخیر به موجب تغییرات فرهنگی و پیشرفت تکنولوژی دچار دگرگونی های وسیعی شده است. به همین منظور هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزشهای دینی و قرآنی بر کیفیت دوستی یابی دانش آموزان می باشد. در این مطالعه ی نیمه آزمایشی ۳۰ نفر از دانش آموزان به دو گروه آزمایشی(۱۵نفر) و گروه کنترل(۱۵نفر) منتسب و گروه آزمایش تحت آموزش گروهی رویکرد مبتنی بر مفاهیم و آموزشهای دینی و قرآنی در دوست-یابی قرار گرفتند؛ دانش آموزان قبل و بعد از آموزش,به پرسشنامه دوستی های متقابل حجازی و ظهره وند(۱۳۸۰)پاسخ و نتایج نشان داد که تفاوت دو گروه آزمایش و کنترل در متغیر دوستی یابی در سطح کوچکتر از ./۰۱ از لحاظ آماری معنادار است(p: .۰۰۰۱ – f: ۴۶.۹۲ - eta: .۵۸) این بدان معناست که آموزش گروهی با رویکرد مبتنی بر مفاهیم و آموزشهای دینی و قرآنی در دوست یابی دانش آموزان اثر مثبت و معنادار دارد.