بررسی نقش تفکر انتقادی در میزان یادگیری فراگیران

هدف از نگارش این مقاله بررسی تفکر انتقادی و تاثیر آن در میزان یادگیری داشن آموزان است. امروزه با وجود تغییرات بسیاری که در فناوری و زندگی بشر به وجود آموده است دیگر نمی شود یادگیری هر مطلب بدون چون و چرا باشد؛ این موضوع به خصوص در آموزش و پروش هر کشور به عنوان مجری اصلی تعلیم و تربیت هم قابل صدق است. واضح است که یادگیری بدون چون و چرا در عصر حاضر کاربردی ندارد و همین موضوع باعث رشد سطح تفکر و توانایی نقد در دانش آموزان می شود که از ادقام این دو تفکری با نام انتقادی به وجود می آید. تفکر انتقادی در اکثر تعاریف صاحب نظران و مجامع علمی به صورت تقریبا مشابه است؛ چکیده این تعاریف این است که این تفکر مستدل، منطقی، دارای قضاوت و هدفمند است. ریشه این تفکر به یونان باستان و تفکرات سقراط و افلاطون باز می گردد، پس از آن هم به دلیل اهمیت آن دانشمندان بسیاری آن را بررسی کرده اند و پژوهش هایی در جهت اثبات آن انجام شده که نشان دهنده ی این بود که این پدیده عامل اصلی در تحول دانش تجریی و نظری است. از مهمترین اهداف ایجاد تفکر انتقادی می توان پرورش فردی با قدرت تحلیل و نقد همراه با تفکر و قضاوت صحیح یاد کرد. ضرورت های بسیاری برای ایجاد این تفکر بیان شده که اهم آن ریشه در وجود انسان دارد چون دائما میل به واکاوی و جستجو گری دارد. موانعی بسیاری هم در آموزش و پرورش این تفکر وجود دارد از جمله عدم علاقه و عدم وجود انگیزه؛ مثلا در برخی از مدارس امروزی به دلیل توجه به برخی از رویکردهای روانشناختی به این موضوع بی توجهی شده و فقط بر انتقال مفاهیم صرف کفایت می کنند و از پرورش دانش آموز خلاق و متفکر فاصله گرفته اند.