کانی شناسی و پتروگرافی پیکریت های افیولیت بیاضه (جنوب خور، شمال شرق استان اصفهان)

افیولیت بیاضه با سن احتمالی پالئوزوئیک، در امتداد گسل بیاضه رخنمون دارد. این افیولیت شامل پریدوتیت های دگرگون، متاگابرو، دایک های بازیک و اولترابازیک، پیکریت، سرپانتینیت، رودینگیت و متالیستونیت است. پیکریت های بیاضه دارای کانی های الیوین کاملا سرپانتینی شده، کلینوپیروکسن، بیوتیت، آپاتیت، پرهنیت، کلریت و اپاک (ایلمنیت- مگنتیت) می باشند. بافت های غالب در این سنگ ها گرانوبلاستیک و پوئیکیلوبلاستیک است. بررسی های پتروگرافی نشان می دهد که الیوین های یوهدرال توسط دیگر کانی ها در برگرفته شده اند که بیانگر تبلور زودتر الیوین ها می باشد. وجود بیوتیت، ایلمنیت و کلینوپیروکسن هایی با TiO2 تا حدود 3 درصد وزنی نشان از فراوانی قابل توجه تیتان در این سنگ ها دارد. حضور کلینوپیروکسن و بیوتیت های آذرین اولیه ابزار بسیار مهمی در بررسی پترولوژی و پتروژنز این سنگ ها می باشد. رخداد دگرگونی ناحیه ای تحت شرایط P-T رخساره شیست سبز و تاثیر فاز سیال در این پیکریت ها منجر به تغییر برخی از کانی های اولیه به کانی هایی همچون سرپانتین، کلریت، پرهنیت و آمفیبول (ترمولیت) گردیده است. پیکریت های موجود در افیولیت ها حاصل واکنش مذاب صعودکننده با سنگ دیواره پریدوتیتی (هارزبورگیت) و یا محصول درجات ذوب بخشی بسیار بالا در نظر گرفته می شوند. تشکیل پیکریت به عنوان سنگی غنی از منیزیم ( 28 درصد وزنی) در افیولیت بیاضه نشان دهنده بالا بودن این عنصر در ماگمای صعودکننده بوده و محدود بودن حجم پیکریت های مورد بررسی نشان دهنده رخداد واکنش های سنگ-مذاب می باشد.