سرمایه نمادین در ﺁثار ابراهیم حاتمی کیا

پایان جنگ هشت ساله ایران و عراق، نسلی از مبارزین را روانه جامعه کرد که خود را با تغییری جدید در ایدیولوژی مسلط رویاروی دیدند؛ ایدیولوژی  ، مبتنی بر حماسه و همبستگی و اتحاد ایثارگرایانه ملهم از ایدههای انﻘلابیجای خود را به ایدیولوژی ملهم از ارزشهای بازار و اقتصاد بازار داد. این تغییر در شخصیتهای فیلمهای ابراهیم حاتمیکیا بهصورتی نوعی بازنمایی شده است .این مﻘاله میکوشد با استفاده از نظریه پیر بوردیو درباره سرمایه نمادین چگونگی واکنش این قهرمانان را به این تغییر در چند فیلم از ارتفاع ، موجمرده ، روبانقرمز ، حاتمیکیا به نامهای: آژانسشیشهای  پست و به نام پدر نشان دهد. دراینحال که نشان میدهد خود تغییر ایدیولوژیک در فیلمهای مذکور انکارشده است. هدف این مﻘاله این است که نشان دهد ادعاهای قهرمانان حاتمیکیا از لحاظ مظلومیت و بیمهری جامعه نسبت به آنها در واقع ادعاهای یک گروه اجتماعی به حاشیه رانده شده از طرف نظم جدید است که بر اثر غلبه ایدیولوژی لیبرالیستی در اقتصاد و به محاق رفتن ایدیولوژی اولیه جنگ از همهسو متضرر شده اند و اکنون مخصوصا خواهان سرمایههای نمادین خود هستند .اما بازنمایی واقعیت در این فیلمها به همینجا خاتمه مییابد و فرایند جابهجایی در فیلمها، کارکردهای بازنمایی را دچار اختلال میکند.