رابطه خلاقیت و تاب آوری کودکان کار

مقدمه: کودکان کار در معرض مخاطرات متعددی قرار دارند و تاب آوری در شرایط پرخطر در مورد آن ها از اهمیت بسیاری برخوردار است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه خلاقیت و تاب آوری درکودکان کار تهران انجام شد. روش: این مطالعه از نوع پس رویدادی بود. کلیه کودکان کار مراجعه کننده به موسسه های خدمت دهنده به کودکان کار شامل رویش نهال جوان فرحزاد، خانه علم فرحزاد، خانه ای برای آینده، خانه کودک شوش و ناصرخسروکه شرایط شرکت در پژوهش را داشتند، به شیوه تمام شماری وارد پژوهش شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تاب آوری کانر-دیویدسون و خلاقیت برگرفته از مقیاس خلاقیت عابدی استفاده شد. داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی و ضریب همبستگی پیر سون تحلیل شدند. یافته ها: ۱۰۱ نفر کودک کار ۲۶ (۷/۲۵%) دختر و ۷۵ (۳/۷۴%) پسر) وارد پژوهش شدند. اغلب آن ها افغان بودند (۱/۸۹%) و در خانوارهای ۵ تا ۱۰ نفری زندگی می کردند (۴/۵۷%). آن ها به کار کارگاهی (۶/۴۲%)، کار خیابانی (۶/۳۷%) و کار خانگی (۸/۱۹%) مشغول بودند. رابطه معناداری میان خلاقیت و تاب آوری کودکان کار مشاهده نشد و تنها در یکی از خرده مقیاس های خلاقیت رابطه معنادار مشاهده شد؛ کودکان کاری که در خرده مقیاس بسط امتیاز بیشتری بدست آوردند، تاب آوری بیشتری را نیز گزارش کردند (۰۰۷/۰=p، ۲۶۹/۰= r). بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد پرورش خلاقیت کودکان کار در خرده مقیاس بسط می تواند به تاب آوری بیشتر کودکان کار منجر شود.