نقش صفات شخصیتی منش در پیش بینی کیفیت راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان زندانیان

مقدمه: هدف این پژوهش بررسی رابطه منش با راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان و پیش بینی کیفیت راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان براساس عوامل مذکور در زندانیان شهرستان جلفا بوده است  روش : این پژوهش توصیفی است که به روش همبستگی و رگرسیون انجام شده است. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی زندانیان کیفری زندان شهرستان دربند در سال ۱۳۹۲ تشکیل داده اند که با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۱۰۰ نفر انتخاب شدند. اطلاعات به وسیله پرسشنامه منش کلونینجر (۱۹۹۴) و راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی (۲۰۰۱) جمع آوری و با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS۱۸ استفاده گردید. نتایج: براساس یافته ها، میان دو مولفه منش (همکاری و خود راهبردی) با راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان و مولفه های آن (تمرکز مجدد مثبت، تمرکز مجدد بر برنامه ریزی، ارزیابی مجدد مثبت، پذیرش و کم اهمیت شماری) در زندانیان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین در تحلیل رگرسیون مشخص شد که مولفه همکاری، راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان افراد زندانی را بهتر از سایر مولفه ها پیشبینی می کند به طوری که حدود ۲۳ درصد واریانس مربوط به راهبردهای مثبت تنظیم هیجانی را تبیین می کند. بحث و نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر ضمن اشاره به پیچیدگی طبیعت جرم، به شناخت و مفهوم پردازی متغیرهای مختلف و موثر در جلوگیری از ارتکاب جرم یعنی راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان براساس ویژگی های اکتسابی افراد زندانی تاکید می کند.