تاثیر نحله های فلسفی و اجتماعی در برنامه ریزی اجتماعی

مقدمه: برنامه ریزی اجتماعی به معنای یک فعالیت نظری و کاربردی انسان آگاه قرن بیستم، به طور بنیادی بر خرد، عقلانیت و بهره گیری سنجیده از علوم وفنون جدید، خاصه علوم اجتماعی و ریاضیات کاربردی استوار است. پیش فرض برنامه ریزی اجتماعی این باور است که انسان دانش و ابزار لازم برای مداخله در فرایندهای زندگی اجتماعی را دارد و در عرصه ی اقدام، می تواند آن ها را در جهت هدف ها و نیازهای خود ساماندهی کند. روش: این مطالعه به روش مرور سیستماتیک انجام گرفت. بدین منظور مقالات، کتاب ها و اسناد مرتبط با برنامه ریزی اجتماعی، مددکاری جامعه ای و توسعه اقتصادی اجتماعی مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت از مجموعه هفده کتاب، مقاله، سند و دست نوشته های نگارنده، چهار مرجع انتخاب گردید. نتایج: ماهیت مسائل و مشکلات اجتماعی و رویکرد ابعاد اجتماعی توسعه، جنبش های اجتماعی، محیط زیست، توسعه پایدار و رویکرد رفاه و تامین اجتماعی(در جهان بینی های سیاسی لیبرال دموکراتیک و سوسیال دموکراسی و سوسیالیسم دموکراتیک) در تحول مفهومی و سازوکاری و روش شناسی برنامه ریزی اجتماعی تاثیر بسیار داشته اند. علاوه بر این در سطح خرد، نظریه های جدید مددکاری اجتماعی و مدیریت اجتماعی در برنامه ریزی اجتماعی، سخت موثر بوده است. بحث و نتیجه گیری: برنامه ریزی با مشارکت مددکاران اجتماعی و ذی نفعان برنامه صورت می گیرد. شالوده اصلی برنامه ریزی، بررسی های عمقی مددکاران اجتماعی است، این فرایند پژوهشی-برنامه ریزی شامل موارد زیر است: ۱- بررسی پیرامون مشکل اجتماعی. ۲- تعیین هدف های برنامه. ۳- تدوین طرح اجتماعی و ارزیابی. بهره گیری هر چه بیشتر از این روش مددکاری اجتماعی برای بررسی و اقدام  در مورد کنترل،کاهش و پیشگیری از مشکلات اجتماعی وبهزیستن پیشنهاد می شود.