اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر انعطاف پذیری شناختی، افکارخودکشی و رضایت از زندگی در مبتلایان به افسردگی شهر ارومیه

پژوهش حاضر باهدف اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر انعطاف پذیری شناختی، افکار خودکشی و رضایت اززندگی در افراد مبتلا به افسردگی شهر ارومیه انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و طرح آن از نوعپیش آزمون پس آزمون با مرحله پیگیری بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلابه افسردگی شهر ارومیهکه جهت درمان افسردگی به مطب روانپزشکی شخصی مراجعه نموده بودند. نمونه آماری شامل ۴۰ نفر ازبیماران بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی در ۲ گروه، ۲۰نفر گروه روان درمانی مثبت گرا و ۲۰ نفر گروه گواه جایگزین شدند. مداخلات درمانی طی ۱۰ جلسه برایگروه های آزمایشی اجرا شد. در پژوهش حاضر ازانعطاف پذیری شناختی (دنیس و وندروال)، سنجش افکارخودکشی (بک) و پرسشنامه رضایت از زندگی (دینر و همکاران) استفاده شد. جهت تحلیل داده ها، از نرم افزارSPSS نسخه ۲۵ و آزمون تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج پژوهشنشان داد که روان درمانی مثبت گرا بر، انعطاف پذیری شناختی، رضایت از زندگی و افکار خودکشی تاثیر معنیدار دارد. (P<۰/۰۰۱) همچنین این نتایج در گروه روان درمانی مثبت گرا در متغیرهای انعطاف پذیریشناختی و رضایت از زندگی در مرحله پیگیری در طی زمان پایدار بوده است. اما در متغیرهای افکار خودکشیو معنای زندگی مقدار معناداری از اثر مداخله از دست رفته است.