رابطه پیشرفت دانش آموزان با هوش و استعداد آن ها

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 42

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CPCDSTS02_070

تاریخ نمایه سازی: 26 اسفند 1402

چکیده مقاله:

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی انجام شده است. نمونه پژوهش شامل ۱۵۳دانش آموز پایه سوم مقطع متوسطه (۷۳) پسر، ۸۰ دختر) بود که از طریق روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه بهرهیجانی بار – اون (EQ-i) بود نتایج تحلیل نشان داد که همبستگیمعناداری بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی وجود دارد (۰ / ۳۷ =). همچنین تحلیل رگرسیون گام به گام نشانداد از بین مولفه های هوش هیجانی انعطاف پذیری استقلال و همدلی نقش معناداری در پیشبینی تحصیلی .دارند اینمولفه ها ۱۹ درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین میکندهوش یکی از متغیرهای مهمی است که با بهداشتروانی و پیشرفت تحصیلی رابطه دارد. توانای شخصی برای سازگاری و چالش با زندگی به عملکرد منسجم بستگیدارد. چرا برخی از مردم نسبت به بعضی دیگر از بهداشت روانی بهتر برخور دارند؟چرا برخی از مردم نسبت به برخیدیگر در زندگی موفق ترند؟چه عواملی این تفاوتها را رقم میزنند؟پاسخ به این سوالات لزوم بررسی مهارت که تصورمی شود موفقیت افراد را تبیین کند نشان می دهد احتمالا پیشرفت-موفقیت و کامیابی افراد می تواند ناشی از سلامتروان و هوش باشد. هوش عمومی، همچنین به نام هوش سیال، معمولا با اجرای آزمونهای استدلال استقرایی و قیاسیاندازه گیری میشود، در مقابل پیشرفت تحصیلی یعنی، افزایش میزان یادگیری، افزایش سطح نمرات و قبولی دانشآموزان در دروس و پایه تحصیلی. و در تعریفی دیگر میتوان گفت: چنانچه آموخته های آموزشگاهی فرد متناسبباتوان و استعداد بالقوه او باشد یا آموخته های فرد متناسب با توان و استعداد وی بوده، در یادگیری فاصلهای بین توانبالقوه و بالفعل او نباشد، میتوانیم بگوییم که دانش آموز به پیشرفت تحصیلی نائل گردیده است.

نویسندگان

پریسا ملازاده

دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی واحد رسالت ایرانشهر دانشگاه فرهنگیان سیستان و بلوچستان ، ایران

امین ملازهی

دکتری تخصصی برنامه ریزی درسی، گروه علوم تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، زاهدان، ایران

حسین دامنی

دکتری تخصصی مدیریت آموزشی، گروه علوم تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، زاهدان، ایران