بررسی نقش معلم و والدین بر یادگیری دانش آموزان و مقایسه میزان همکاری والدین با معلم در مدارس ابتدایی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 53

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CPCDSTS02_120

تاریخ نمایه سازی: 26 اسفند 1402

چکیده مقاله:

یادگیری دانش آموزان یک فرآیند پیچیده است که تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله عوامل فردی. خانوادگی، محیطی و آموزشیقرار دارد. معلمان و والدین دو عامل مهم در یادگیری دانش آموزان هستند. معلمان به عنوان هدایت کننده و راهنماء نقش مهمیدر یادگیری دانش آموزان دارند. والدین نیز به عنوان اولین و مهم ترین مربیان فرزندان. نقش مهمی در یادگیری آنها دارند. اینمقاله با هدف بررسی نقش معلم و والدین بر یادگیری دانش آموزان و مقایسه میزان همکاری والدین با معلم در مدارس ابتدائی انجامشده است برای این منظور از روش تحقیق توصیفی-پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق. کلیه دانش آموزان ووالدین پایه های اول تا ششم ابتدایی یک شهرستان در استان سیستان و بلوچستان بودند. حجم نمونه تحقیق، ۳۰۰ نفر بود که بهروش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها . پرسشنامه بود. یافته های این تحقیق نشان داد کهنقش معلم و والدین در یادگیری دانش آموزان بسیار مهم است. معلمان نقش مهمی در ایجاد محیط یادگیری مطلوب، ارائه آموزشهای مناسب، و هدایت دانش آموزان در مسیر یاد گیری دارند. والدین نیز نقش مهمی در فراهم کردن محیطی مناسب برای یادگیری،حمایت و تشویق فرزندان، و مشارکت در فعالیت های آموزشی مدرسه دارند. میزان همکاری والدین با معلم در مدارس ابتدائی بهطور کلی متوسط بود. والدین در برخی از زمینه ها مانند شرکت در جلسات انجمن اولیاء و مربیان، مشارکت در فعالیت های آموزشیمدرسه، و کمک به فرزندان در انجام تکالیف درسی، همکاری مناسبی با معلمان داشتند. با این حال. در برخی از زمینه ها مانندارائه اطلاعات و دانش خود به معلم، و مشارکت در برنامه ریزی و اجرای فعالیت های آموزشی مدرسه. همکاری والدین با معلمانکمتر بود.

نویسندگان

نازنین ملک زاده

دانشجوی کارشناسی آموزش ابتدایی واحد رسالت ایرانشهر دانشگاه فرهنگیان سیستان و بلوچستان، ایران

امین ملازهی

دکترای تخصصی برنامه ریزی درسی گروه علوم تربیتی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان زاهدان و ایرانشهر

حسین دامنی

دکترای تخصصی مدیریت آموزش گروه علوم تربیتی دانشکده روانشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان