برسی مهریه در قانون مدنی

از سنت های دیرین زندگی بشری متعهد شدن زوج در پرداخت مالی تحت عنوان مهریه به زوجه بوده و شریعت اسلام نیز آن را برای زن لازم شمرده و در آیاتی از قرآن کریم و روایات معصومین (ع) اصل تشریع آن ثابت و مسلم است. بدون تردید فلسفه اصلی تعیین مهریه توجه به جنبه معنوی و روحی و روانی شخصیت زن و اثبات صدق و علاقه زوج به زوجه بوده بر آن تاکید و جایگاه والایی را برای آن منظور نموده است. در احکام فقهی مربوط به حقوق متقابل زوجین تفاوتهای متناسب با مقتضیات جسمی و روحی طرفین وجود دارد که در این رابطه مهربه به عنوان یکی از حقوق مالی متعلق به زوجه جزء تعهداتزوج قرار گرفته و به مجرد وقوع عقد به ملکیت زن در می آید و متناسب با اقسام آن کمیت و کیفیت متفاوتی می تواند داشته باشد. بررسی در منابع فقهی اعم از ادله قرآنی و روایی نشان می دهد که از نظر کیفیت همه اقسام مهر مورد توجه بوده به کرات مورد استناد و استفاده قرار گرفته و به تفصیل در خصوص مهریه و اقسام آن بحث و بررسی شده است. از نظر کمیت نیز هرچند سقف معینی برای مهریه در احکام فقهی دیده نمی شود ولی بر عدم تعیین مهریه های سنگین و آثار و تبعات سوء آن توصیه شده است. متاسفانه امروزه بجای آنکه از این نهاد مقدس در جهت مهرآفرینی و ایجاد عشق و علاقه بین زوجیناستفاده شود تعیین آن به صورت غیرمتعارف موجب ایجاد مشکلات اخلاقی و اجتماعی متعددی گردیده.