نگاهی به مولفه های حقوق شهروندی از منظر قانون اساسی و فقه

مجموعه قواعد حاکم بر روابط اشخاص در جامعه را می توان حقوق شهروندی نامید. این حقوق به افرادی تعلق می گیرد که «تابعیت» یک کشور را داشته باشند؛ صرف نظر از اینکه چه رنگ، قومیت، نژاد، دین و طبقه اجتماعی داشته باشند.از جمله مهم ترین مفادی که در قانون اساسی کشورمان مورد اشاره و تاکید قرار گرفته است. حفظ حقوق شهروندی و احترام به آزادی های مشروع است؛ موضوع مهمی که دانستن آن برای شهروندان ایرانی لازم است. از این بابت که بدانند چه حقوقی دارند و نسبت به مطالبه و یا حفظ آن برپایه قانون اساسی اهتمام داشته باشند. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران احترام به آزادی های مشروع و نیز حفظ حقوق شهروندی از اهمیت بالایی برخوردار است و در همین رابطه قانونی تحت عنوان احترام به آزادی های مشروع و و نیز حفظ حقوق شهروندی از اهمیت بالایی برخوردار است و در همین رابطه قانونی تحت عنوان احترام به آزادی های مشروع و حفظ حقوق شهروندی وجود دارد. حقوق شهروندی جزء حقوق ذاتی و فطری آنسان هاست. هدف از این مقاله بررسی مولفه های حقوق شهروندی در قانون اساسی می باشد. یافته ها گویای آن است که از همان مقدمه قانون اساسی بازیابی هویت اصلی وحقوقی انسانی از اهداف برجسته و اساسی نظام اسلامی برشمرده است.ونهاد قضائی نگهبانی و حراست ازحقوق عامه مردم را سرلوحه بنیادین خود اعلام نموده است.اساسا حقوق شهروندی بر ۳ محور حقوق مدنی، سیاسی و اجتماعی بنیان نهاده شده و از ارکان اصلی حقوق بشر محسوب و در قانون اساسی هر کشوری به عنوان پایه و قوام روابط تقابل دولت بر مردم و مردم بر دولت تلقی و به جهت احساس یک سلسله حقوق مشترک عمومی نسبت به منافع ملی و اجتماعی هویت یافته و به این معنی شهروند در جوامع دمکراتیک به افرادی اطلاق می شود که تابعیت کشوری را دارا بوده و به سبب این وابستگی از حقوق و مزایایی برخوردار می شوند و به بیان دیگر شهروندی به عنوان یک پایگاه و نقش اجتماعی مدرن فراگیر مجموعه ای به هم پیوسته از حقوق و وظایف برابر همگانی ناظر بر احساس تعلق و وابستگی به جامعه و تاثیرگذار در مشارکت همکانی فارغ از تعلقات نژادی، قومی، طبقاتی و مذهبی است.