واکاوی چگونگی تاثیر گذاری الگوها و روش های تدریس در فرایند رشد تحصیلی دانش آموزان

روش تدریس نشان دهنده رویکرد آموزشی معلم است برقراری تعادل در فرآیند آموزش بسیار مهم است. اگر تمام بار تدریس روی دوش معلم باشد یا برعکس همه مسئولیت یادگیری بر عهده دانش آموزان قرار بگیرد، نتیجه حاصل با نقطه مطلب فاصله بسیار زیادی خواهد داشت. در اینجا رابطه روش تدریس با میزان یادگیری دانش آموزان اهمیت پیدا می کند. معلمان با انتخاب روش تدریس تعیین می کنند که خودشان و دانش آموزان در چرخه آموزش و یادگیری چه جایگاهی داشته باشند. محور اصلی نگرشهای جدید آموزشی بر چگونگی یادگیری و تاثیر آموخته ها بر زندگی یادگیرنده متمرکز است. از این رو، شناخت ویژگیهای کودک، بررسی نیازهای آموزشی و تربیتی او، کشف روشها و راهبردهای ابتکاری و جدید، توسعه امکانات آموزش فردی، و مشارکت دانش آموزان در فعالیتهای گروهی، از اهمیت خاصی برخوردارند. در واقع، با اعمال نگرشهای جدید، نظام آموزشی متحول می شود و چشم اندازها و فعالیتهای تازهای پیش پای مدرسه ها گشوده می شوند. از این رو، مدرسه های قرن بیست ویکم می کوشند نسل آینده را برای تحصیلات بالاتر و قبول مسئولیتهای بزرگ اجتماعی تربیت و آماده کنند. در این جریان فکری، برخی نگرشهای آموزشی مورد توجه عبارت اند از: گرایش به سوی آموزش و یادگیری فعال و پویا؛ توجه به تفاوتهای فردی و شخصیت مستقل هر دانش آموز و تمرکز بر آنها؛ گرایش به تفکر و تجزیه و تحلیل خوانده ها و آموخته ها؛ گرایش به کاربرد ابتکاری آموخته ها در موقعیتهای جدید؛