بررسی رابطه بین خودتنظیمی و تنیدگی تحصیلی در دانش آموزان پسر و دختر مقطع متوسطه دوم ایرانشهر

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین خودتنظیمی و تنیدگی تحصیلی در دانش آموزان پسر و دختر مقطع متوسطه دوم شهر بود. پژوهش حاضر توصیفی – پیمایشی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر ایرانشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ به تعداد ۶۲۹۲ نفر بودند و بر اساس جدول گرجسی و مورگان، ۳۶۱ نفر از آنها با روش نمونه گیری تصادفی- طبقه ای و خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد و پرسشنامه تنیدگی تحصیلی سان و همکاران به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. در این پژوهش به دو روش توصیفی و استنباطی به تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده پرداخته شد؛ در سطح توصیفی، از شاخص های آماری شامل میانگین، میانه، انحراف استاندارد و واریانس با استفاده از نرم افزارspss ۲۱ استفاده شد. در بخش استنباطی، از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد بین خودتنظیمی و تنیدگی تحصیلی در دانش آموزان پسر و دختر مقطع متوسطه دوم رابطه معناداری وجود دارد.