ارزیابی رابطه امید به زندگی دانشجویان رشته پزشکی با شرکت در فعالیت های داوطلبانه (اردوهای جهادی) در شهرهای جنوبی ایران

زمینه و هدف: در سالهای گذشته دانشگاه نظامی در راستای برنامههای تربیتی دانشجویان و استفاده از توانمندی دانشجویان جهت ارائه خدمت به اقشار محروم جامعه اردوهای جهادی برگزار کرده است. لذا در این مطالعه ما برآن شدیم که تاثیر شرکت در اردوهای جهادی بعنوان یک حرکت داوطلبانه مفید و موثر را بر میزان امید به زندگی دانشجویان علوم پزشکی را در یک دانشگاه نظامی بسنجیم. روش ها: این مطالعه مقطعی در سال ۱۴۰۱ در دانشگاه نظامی انجام شد. جامعه مورد مطالعه دانشجویان دانشگاه نظامی بود. عدم تمایل به ادامه همکاری با تیم پژوهش معیار خروج از مطالعه بود. جهت تکمیل این پرسشنامه ها که توسط ۲۰۰ نفراز دانشجویان انجام شد، از طریق سامانه های الکترونیکی آنلاین از قبیل پرس لاین و بصورت کاغذی، با مراجعه حضوری به دانشجویان در محیط های دانشجویی دانشگاه شامل کلاس های درس، جلسات مورنینگ گزارش و سایر جلسات جمعی آموزشی و پژوهشی و یا در خوابگاه های دانشجویی دانشگاه نظامی به روش نمونه گیری طبقه ای جمع آوری اطلاعات انجام شد. یافته ها: در این مطالعه تعداد ۲۰۰ نفر شرکت کردند که ۸۱% مرد و ۱۹% زن بودند. تعداد ۱۲۳ نفر (۵/۶۱%) در رده سنی ۲۰ تا ۲۵ سال بودند. تعداد ۹۷% افراد رشته پزشکی بودند. تعداد ۱۳۷ نفر (۵/۶۸%) در مقطع دکتری حرفه ای تحصیل می کردند و تعداد ۵۷ نفر (۵/۲۸%) در مقطع تخصص پزشکی تحصیل می کردند. تعداد ۸۶ (۴۳%) اصلا در اردوهای جهادی شرکت نکرده بودند. تعداد ۱۱۴ (۵۷%) حداقل یک بار در اردوهای جهادی شرکت کرده بودند. پرسشنامه امید به زندگی در افرادی که اصلا در اردوهای جهادی شرکت نداشتند ۴۶/۱۱±۶۲/۱۶۵و در افرادی که تعداد سه بار در اردوهای جهادی شرکت داشتند ۵۱/۱۸±۹۶/۱۷۴ بود (۰۰۱/۰P=). رابطه معنی داری بین مقطع تحصیلی و تعداد شرکت در اردوهای جهادی وجود داشت (۰۰۱/۰P<). میانگین پرسشنامه امید به زندگی در افراد در مقطع دکتری حرفه ای ۲۵/۱۵±۰۷/۱۷۱ و در افرادی در مقطع تخصص ۸۸/۷±۷۵/۱۶۳ بود (۰۰۴/۰P=). میانگین امید به زندگی در متاهلین ۰۴/۹±۵۸/۱۶۵ و در مجردین ۸۱/۱۵±۴۰/۱۷۱ بود (۰۰۴/۰P=). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که دانشجویان پزشکی که بیشتر در اردوهای جهادی به صورت داوطلبانه شرکت داشتند میزان امید به زندگی بالاتری را داشتند. این مطالعه پیشنهاد می کند که ارتباط بین فعالیتهای داوطلبانه و پیامدهای سلامت جسمی و روانی باید به طور گسترده مورد مطالعه قرار گیرد.