تحلیل راهبرد توسعه انسانی مبتنی بر اقتصاد دانش بنیان در توسعه منطقه ای چابهار

امروزه توسعه انسانی نقش عمیقی در دستیابی به توسعه پایدار سرزمینی ایفا می کند. با این حال، هیچ مسیر واحدی برای رشد انسان وجود ندارد. راهبردهای توسعه انسانی نیازمند رویکردهای خاص هر منطقه است که بر اساس ویژگی های منحصربه فردی باید شکل بگیرد. چنین راهبردهایی برای مناطقی که هدف آن ها دستیابی به تحولات بنیادی ناشی از اقتصاد مبتنی بر دانش است با توامان با چالش هایی همراه است. در این پژوهش سعی شده راهبردهای توسعه انسانی مبتنی بر اقتصاد دانش بنیان طراحی گردد که ماحصل آن توسعه پایدار منطقه ای چابهار است. این تحقیق از روش شناسی کمی پیروی می کند. روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی از نوع کاربردی است. شیوه گردآوری داده ها از طریق تهیه پرسشنامه می باشد. روش نمونه گیری از نمونه گیری در دسترس با مراجعه به صاحب نظران و کارشناسان اجرایی تهیه گردیده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که حمایت از متنوع سازی تولیدات مبتنی بر دانش و فناوری های روز مهم ترین سیاست عملی برای توسعه پایدار منطقه چابهار مطرح می شود. دوم، اتخاذ سازوکارهای مهارت افزایی نیروی انسانی از طریق مشارکت نیروی کار و حمایت از شرکت های دانش بنیان می تواند نقش مهمی داشته باشد. سوم، پیوند صنعت با دانشگاه زنجیره مغفول مانده از اقتصاد منطقه است که با تاسیس رشته های مورد نیاز صنایع محلی و تعریف برنامه های مشترک میسر می گردد. آموزش به عنوان چهارمین عنصر کلیدی در راستای مهارت افزایی نیروی محلی است. پنجم، جذب سرمایه های انسانی کارآمد با اتخاذ تدابیر تثبیت جمعیت ماهر مهاجر باید صورت بپذیرد. توانمندسازی زنان به عنوان کاهش تبعیض های جنسیتی از طریق برنامه های حمایتی و کارآفرینانه صورت پذیرد.