نقش پیش گیرانه حکومت در تربیت خانواده پایدار بر اساس روایات طلاق با نقدی بر احکام فقهی آن.

طلاق یکی از مبغوضترین امور در نزد خداوند متعال است به گونه ای که در لسان روایات انجام آن عرش خدا را می لرزاند. لذا پیشگیری از آن توسط حکومت یکی از امور اساسی برای ثبات نظام خانواده و جامعه در جوامع کنونی است اما نگاه فقهی رایج به طلاق خود موجب اختلال در امر پیشگیری از آن می گردد چنانکه برخی از اقسام طلاق واجب یا مستحب دانسته شده است که پیشگیری از آن بی معنا به نظر می رسد. در حالی که نگاه روایات ائمه معصومین در باب طلاق بسیار فراتر از نگاه متداول فقهی و باب بندی محدثان است. این تحقیق با روش کتابخانه ای، جمع آوری اطلاعات و تحلیل آن در پی آن است که با تبیین صحیح جایگاه طلاق و احکام آن در شرع مقدس بر اساس روایات، نقش حکومت را در حوزه های پیشگیری از طلاق بررسی نماید. برای نیل به چنین مطلوبی ابتدا حکم فقهی اقسام طلاق و چرایی فتوای فقها به استحباب طلاق زوجه ناسازگار بررسی و پس از آن دسته های پنجگانه روایی در باب احکام طلاق مطرح می گردد. در گام نهایی با توجه به جایگاه روایی طلاق حوزه های پیشگیری از طلاق و نقش حکومت در پیشگیری از آن مورد بحث قرار می گیرد. از جمله نتایج تحقیق آن که: ۱- طلاق در نزد شارع فی نفسه مبغوضیت دارد. ۲- اولویت اصلی شارع در باب خانواده تشکیل خانواده سازگار است. ۳- نبود خانواده ناسازگار در حد اعلی بر بودن آن ترجیح دارد. ۴- پیشگیری حکومت از طلاق در دو فضا قابل بحث است: اول فضایی که مقتضی طلاق نیست و دوم فضایی که مقتضی طلاق هست و بایستی مقتضی آن را از میان برد. ۵- نهی از طلاق در لسان شرع وظایفی را بر عهده افراد دارای ولایت به خصوص حکومت اسلامی قرار می دهد به گونه ای که زمینه برای تحقق خانواده پایدار و عدم داعی بر طلاق را فراهم آورند.