بررسی تاثیر متغیرهای رهبری، برنامه ریزی و تفکر راهبردی در ایجاد برتری دفاعی (مطالعه موردی: سازمان های دفاعی پروژه محور)

در راستای کسب برتری در تولید محصولات نظامی و در نتیجه ارتقای بازدارندگی دفاعی، سطح تنوع پروژه های تحقیقاتی و همچنین قابلیت پاسخگویی آنها به نیازمندی های جدید، باید به طور قابل توجهی افزایش یابد. بنابراین، شناخت محیطی از حوزه های مختلف دفاعی در دنیا و همچنین تعیین راهبردها و هدایت پروژه های تحقیقاتی به سمت و سوی پروژه های نوظهور و دانشی غافلگیر کننده، در برنامه ریزی و هدایت پروژه های دفاعی ایران ضروری به نظر می رسد. از آنجا که این موارد در قالب مفاهیمی چون رهبری راهبردی، برنامه ریزی راهبردی  و تفکر راهبردی مطرح می شوند و بررسی پروژه های جاری و گذشته سازمان های پروژه محور دفاعی نشان می دهد که تمرکز بر شناخت محیطی و هدایت پروژه های تحقیقاتی به سمت و سوی خروجی های اثربخش، نیازمند بهبود قابل توجهی است؛ بنابراین، هدف این پژوهش بررسی میزان تاثیر این متغیرهای سه گانه بر ایجاد برتری دفاعی در سازمان های دفاعی پروژه محور است. این پژوهش کاربردی و روش تحقیق آن توصیفی همبستگی و از نوع تحلیل رگرسیون است که داده های آن به شیوه پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه گردآوری شده است. برای تست فرضیه های آماری، از فن مدل سازی معادلات ساختاری(SEM) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که رهبری راهبردی پروژه های تحقیقاتی دفاعی می تواند  به طور مستقیم و غیر مستقیم و از طریق تعامل با متغیرهای برنامه ریزی و تفکر راهبردی، به میزان ۸۵۵/۰ بر ایجاد برتری رقابتی سازمان های پروژه محور دفاعی اثر مثبت داشته باشد. بنابراین می توان گفت که تمرکز بر رهبری راهبردی این پروژه ها و به کارگیری برنامه ریزی و تفکر راهبردی توسط مدیران سازمان های پروژه محور دفاعی، می تواند به نحو مناسبی منجر به هدایت اثربخش پروژه های تحقیقاتی در راستای ایجاد برتری دفاعی و در نتیجه ارتقای بازدارندگی دفاعی شود.