تعیین بار کاری ذهنی و بررسی میزان تاثیر آن در تغییر مولفه های خلقیات رانندگان تاکسی درون شهری شهر قزوین
محل انتشار: مجله ارگونومی، دوره: 11، شماره: 4
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 24
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IEHFS-11-4_004
تاریخ نمایه سازی: 28 اسفند 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: از جمله مهمترین نگرانی های جوامع امروزی، حوادث جاده ای، خسارات و تلفات مربوط به آن می باشد. بار کاری ذهنی یکی از اصلی ترین عوامل انسانی بوده که خود می تواند سبب بروز عوامل دیگری نظیر استرس و خشم شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی بار کاری ذهنی و میزان تاثیر آن در تغییر مولفه های خلقیات رانندگان انجام شده است.
روش کار: ۸۸ راننده تاکسی گردشی شهر قزوین جهت بررسی مولفه های موردنظر در این مطالعه شرکت کردند. از پرسشنامه بارکاری ذهنی دالی جهت ارزیابی بارکاری ذهنی و از پرسشنامه پومز جهت سنجش مولفه های خلقیات رانندگان استفاده شد. بر اساس سناریوی طراحی شده رانندگی در مسیرهای پرترافیک، متغیرهای موردنظر مورد ارزیابی قرار گرفتند و به منظور بررسی ارتباط میان آن ها از آزمون t زوجی و آنالیز همبستگی پیرسون در نرمافزار SPSS نسخه ۲۴ استفاده گردید.
یافته ها: میانگین سابقه کار و سن رانندگان برابر با ۶۰/۴۶ و ۴۷/۱۳ سال با انحراف معیار ۱۲/۱۰ و ۳۹/۹ سال بود. یافته های به دست آمده نشان داد که با رانندگی در مسیرهای پرترافیک، برمیزان میانگین بارکاری ذهنی رانندگان به مراتب افزوده شده و این افزایش معنادار می باشد(۰۰۱/۰>P). با افزایش بارکاری ذهنی رانندگان، از برخی مولفه های خلقیات که جنبه مثبتی دارند (مانند شادکامی و سرزندگی) ((۱۵۷/۰=p) (۱۴۳/۰- =r) ،(۰۵۰/۰=p) (۶۴۶/۰- =r)) کاسته و بر مولفه خلقی افسردگی رانندگان افزوده شده است (*۲۴۸/۰ =p) (۰۲۰/۰=r).
نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از مطالعه، نتیجه حاصل شد که با تداوم فعالیت رانندگی، بر میزان بار کار ذهنی رانندگان افزوده شده ولی ارتباطی مبنی بر تاثیر این مولفه بر مولفه های خلقیات مشاهده نشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حانیه عبدی
Department of Occupational Health Engineering, School of Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
سید ابوالفضل ذاکریان
Department of Occupational Health Engineering, School of Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
کمال اعظم
Department of Epidemiology and Biostatistics, School of Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
پیام خانلری بانیارانی
Department of Occupational Health Engineering, School of Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :