مقایسه ی دیادوکوکینزیس دهانی در دو و سه هجایی های متشکل از همخوان و واکه ی /a/ با دو و سه هجایی های متشکل از همخوان و واکه ی /u/ در کودکان هفت تا نه ساله در کرمانشاه

سابقه و هدف: تکالیف دیادوکوکینزیس به عنوان جزء سنتی ارزیابی حرکتی گفتار، شاخصی برای ارزیابی مهارت های حرکتی دهانی است. در این مطالعه، هدف کمک به تعیین معیاری برای ارزیابی سرعت حرکات متوالی توسط تعیین دیادوکوکینزیس در کودکان طبیعی هفت تا نه ساله بود. همچنین، با ایجاد تکالیف هجایی متشکل از واکه ی بسته و باز، امکان مقایسه ی سرعت تولید در شرایط حرکتی متقابل  به وجود آمد. مواد و روش ها: در مطالعه ی توصیفی تحلیلی حاضر که به روش مقطعی در سال ۱۳۹۶انجام پذیرفت، ۲۱۰ دانش آموز هفت تا نه ساله در سه گروه سنی هفت، هشت و نه از دبستان های شهرستان کرمانشاه به طور تصادفی انتخاب شدند. دانش آموزان باید ۱۵ بار ساختارهای دوهجایی و ۱۰ بار ساختارهای سه هجایی متشکل از همخوان و واکه ی /a/ و نیز واکه ی /u/ را برای تعیین مدت زمان آن، تکرار می کردند. یافته ها: سرعت تولید دوهجایی /pata/ از /putu/ و /paka/ از / puku/ با ۰/۰۰۲ = P به طور معنی داری بیشتر بود. درصورتی که در دوهجایی  /taka/ و /tuku/ با ۰/۰۹ =P و سه هجایی /pataka/  و /putuku/ با ۰/۱۱ =P اختلاف میانگین دیادوکوکینزیس معنادار نبود؛ بنابراین، واکه ی /a/ در برخی ترکیبات هجایی، موجب افزایش توانایی دیادوکوکینزیس شده و در برخی ترکیبات دیگر، اثری نداشته است. نتیجه گیری: با افزایش سن، توانایی تولید سریع و بادقت دو و سه هجایی ها افزایش می یابد. استفاده از واکه ی /a/ نسبت به واکه ی /u/ در برخی ترکیبات هجایی، موجب افزایش سرعت دیادوکوکینزیس شده و در برخی ترکیبات هجایی، اثری نداشته است