بررسی الزامات تحلیل پایدارای چاه های تزریق و تولید در روش تبدیل به گاز زغال-سنگ در زیرزمین

یکی از روشهایی که امروزه در صنعت معدنکاری در دنیا به منظور تولید انرژی از زغال سنگ مورد توجه قرار گرفته است، روش گاز کردن زیرزمینی زغالسنگ (UCG) است. در فناوری گازکردن زیرزمینی زغال سنگ (UCG) ابتدا چاه های تزریق و تولید حفاری، و سپس اکسیدان (ترکیبی از هوا، اکسیژن و بخار آب) به داخل چاه تزریق فرستاده میشود. در اثر سوختن زغال سنگ در زیرزمین، گاز سنتزی حاصل میشود که کاربرد گستردهای در تولید برق دارد. یکی از مسائل مهمی که در روش UCG باید مورد توجه قرار گیرد، پایداری چاه های تزریق و تولید و نیز کانال افقی بین آنها است. با توجه به تفاوتهای حفاری در روش UCG و استحصال از چاه های نفت به طوری کلی موارد مشترک هر دو عملیات ذکر شده، بررسی پایداری چاه است که به تنشهای برجا و مقاومت سنگ بستگی دارد. دلیل اصلی ناپایداری چاه تجمع تنش است. تحلیل پایداری چاه های تزریق و تولید و نیز کانال افقی درون پهنه در روش UCG با آگاهی از رفتار سنگ در دمای بالا صورت میپذیرد. از این رو مهمترین عاملی که علاوه بر تحلیل مکانیکی در پایداری این چاه ها باید مورد بررسی قرار گیرد، اثر حرارت و تنشهای حرارتی ایجاد شده بر ناپایداری چاه های مذکور است که در این مقاله به آن پرداخته شده است