تاثیر تمرین شنا و مکمل BCAA لیپوزومال بر بیان ژن miR-۱۳۳ و miR-۲۰۶ میتوکندری عضله سولئوس رت نر سالمند

زمینه و هدف: کاهش ظرفیت بیوژنز میتوکندریایی در دوران سالمندی از عامل مهم در پیشرفت بیماری­های وابسته به سالمندی است. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرین شنا و مکمل BCAA لیپوزومال بر بیان ژن miR-۱۳۳ و miR-۲۰۶ میتوکندری عضله سولئوس رت­های نر سالمند می باشد. روش ها: در این مطالعه تجربی، ۳۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار ۱۸ ماهه به­صورت تصادفی به ۴ گروه کنترل، تمرین (تمرین شنا)، مکمل (BCAA نانولیپوزوم)، توام (تمرین شنا+ مکمل BCAAنانولیپوزوم) تقسیم شدند. تمرین شنا به ­مدت ۸ هفته و در یک مخزن پلاستیکی انجام شد. مدت زمان تمرین در آب در روز اول ۲۵ دقیقه بود که با افزایش هفتگی، این مدت در هفته هشتم به ۶۰ دقیقه رسید. سرعت آب نیز از ۴  لیتر در دقیقه شروع و تا ۱۰ لیتر بر دقیقه تا پایان پروتکل تمرینی ادامه یافت. موش ­های صحرایی در گروه مکمل و توام، ۵ روز در هفته به­مدت ۸ هفته، مکمل BCAA نانولیپوزوم را به میزان ۶۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ دریافت کردند. بیان ژن miR-۱۳۳ و miR-۲۰۶ با استفاده از روش  Real-time PCRسنجش شد. یافته ها: میانگین مقادیر بیان ژن­ های miR-۱۳۳ و miR-۲۰۶ میتوکندری عضله سولئوس رت­های نر سالمند در دو گروه تمرین شنا و توام (تمرین شنا+ مکمل  BCAAنانولیپوزوم) به طور معنی داری نسبت به گروه مکمل BCAA نانولیپوزوم و کنترل افزایش داشت (۰۰۱/۰=P). اما میزان بیان ژن­ ها در گروه توام نسبت به گروه تمرین تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: به نظر می­رسد ۸ هفته تمرین شنا و مصرف مکمل BCAA نانولیپوزوم، تاثیر مناسبی بر سازوکارهای آپوپتوزی در عضله سولئوس موش های صحرایی سالمند داشته است، با این حال انجام مطالعات بیشتر پیشنهاد می گردد.