نقش آموزش مشارکتی در پرورش روحیه همکاری و تعاون در دانش آموزان ابتدایی

آموزش ابتدایی به عنوان پایه ای ترین دوره تحصیلی، نقشی کلیدی در شکل گیری شخصیت و هویت دانش آموزان ابتدایی ایفا می کند. در این دوره، نه تنها آموزش دروس و مفاهیم علمی حائز اهمیت است، بلکه پرورش مهارت های اجتماعی، نوآوری و انگیزه درونی نیز از ضرورت های انکارناپذیر می باشد. متاسفانه، نظام های آموزشی سنتی غالبا بر رویکردهای منفعلانه و مبتنی بر حفظیات تمرکز دارند و توجه کافی به پرورش نوآوری و انگیزه درونی دانش آموزان ابتدایی نشان نمی دهند. این امر، منجر به بی علاقگی، افت تحصیلی و عدم تمایل به یادگیری در دانش آموزان ابتدایی می شود. استفاده از استراتژی های آموزش مشارکتی، راهکاری موثر برای برطرف کردن چالش های ذکر شده و ارتقای کیفیت آموزش در دوره ابتدایی است. این رویکرد با تاکید بر تعامل و همکاری بین دانش آموزان ابتدایی، فرصتی برای بروز نوآوری، تبادل ایده ها و افزایش انگیزه درونی آنها فراهم می کند. در این مقاله، به بررسی استراتژی های آموزش مشارکتی و نقش آنها در تقویت انگیزه و نوآوری در دانش آموزان ابتدایی می پردازیم. پس از ارائه تعریفی از آموزش مشارکتی و بیان مزایای آن، به معرفی برخی از استراتژی های رایج در این می پردازیم. در ادامه، به بررسی شواهد و یافته های علمی در خصوص اثربخشی این استراتژی ها بر انگیزه و نوآوری دانش آموزان ابتدایی می پردازیم.