تاثیر هشت هفته برنامه تمرینی منتخب بر میزان اوج گشتاور، تعادل و دامنه حرکتی زنان مبتلا به ام اس

زمینه و هدف: ام اس یک بیماری تخریب میلین سیستم اعصاب مرکزی است که شایع ترین بیماری عصبی در میان بزگسالان است. (لوسیا و همکاران، 2004. مهم ترین علائم این بیماری: خستگی، ضعف حرکتی، تعادل ضعیف، حساسیت به گرما و افسردگی روحی می باشد..(دوکو، 2009) تحقیق حاضر تاثیر 8 هفته ای برنامه تمرینی جسمانی بر میزان اوج گشتاور، تعادل و دامنه حرکتی زنان مبتلا به ام اس را بررسی می کند. روش کار: در این تحقیق نیمه تجربی تعداد 20 بیمار زن مبتلا به ام اس با میانگین سنی 38±8.81 سال، سابقه بیماری 8±7.09 سال و با EDSS کمتر از 5، از طریق همتاسازی به دو گروه کنترل (10 نفر) و تجربی(10 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 75 دقیقه در برنامه تمرینی شرکت نمودند. اوج گشتاور آزمودنی ها در حرکت خم و باز کردن مفصل زانوی پای راست با استفاده از دستگاه فوت اسکن و گونیامتر اندازه گیری شد. برای تلخیص داده ها از آنوای اندازه های تکراری با سطح α=0/05 استفاده گردید. نتایج: آزمودنی های گروه تجربی در متغیر وابسته تحقیق، پیشرفت داشتند. در حالی که گروه کنترل یا تغییر نگرده یا پسرفت داشته اند. میزان پیشرفت گروه تجربی به ترتیب در اوج گشتاور خم کردن زانو و دامنه حرکتی شانه چپ با ( f(1.18) ≤5.149 و p≥0.036 ) معنادار و در تعادل گام برداشتن غیر معنادار شد. ( p≥0.396 9 f(1.18) ≤0.755 ) نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، تمرینات انجام شده برای آزمودنی ها موثر بوده است. به نظر می رسد برای تاثیر کامل تمرینات بر بیماران باید دوره تمرینی طولانی تر شود.