تاثیر رابطه صمیمانه معلم-دانش آموز بر انگیزه و پشتکار در فرایند یادگیری

آموزش و پرورش یکی از نهادهای اصلی جامعه است که تعلیم و تربیت و ساختن انسان مطلوب و موثر را در جامعه به عهده دارد. برای پرورش افراد مطلوب ، نیاز به یک نظام آموزشی کار آمد است که اجزاء و عناصر آن اعم از مواد درسی ، دانش آموز ، معلم ، وسایل آموزشی ، فضا و غیره با یکدیگر ارتباط متقابل دارند تا اهداف مورد انتظار تحقق یابد . از طرف دیگر ، تدریس و آموزش از نظر ماهیت یک نظام ارتباطی متقابل است و مدرسه به سان گروه پویایی ، درصدد آماده کردن افراد برای ورود به جامعه در سطح بسیار گسترده تری است . کلاس درس نیز به عنوان یک گروه کوچک اجتماعی و کوچک ترین خرده سیستم اجتماعی در نظام آموزشی دارای خصوصیات و ویژگی های منحصر به فردی است که آن را از سایر سازمان ها و نهادهای اجتماعی متمایز می کند .این خرده سیستم بدنبال تحقق اهداف آموزشی تربیتی است ، از این رو نیاز به مدیریت دارد . انگیزه تاثیر مستقیمی روی تلاش برای رسیدن به اهداف مشخص دارد. در واقع انگیزه اهداف مشخصی را ترسیم می کند که افراد برای رسیدن به آن تلاش می کنند. بنابراین انگیزه روی انتخاب هایی که دانش آموزان می کنند تاثیر می گذارد. انگیزه باعث می شود تلاش و انرژی دانش آموز افزایش یابد و شروع یک کار و ادامه دادن آن را ممکن سازد.بنابراین تدریس می بایست فرآیندی باشد که دانش آموزان را به کنترل یادگیری خود مشتاق سازد و همچنین، سطوحی از کنترل را که مناسب با توانایی های هر دانش آموز در انجام تکالیف یادگیری خاص است، فراهم آورد.بخش عمده ای از نقش معلمان،ایجاد محیطی امن،اعتماد بخش و حمایت آمیز است که با ابراز علاقه، توجه و ملاحظه خالصانه به هر دانش آموز به و جود می آید. تحقق اهداف نباید به صورتی باشد که در بازی یاد گیری برخی از دانش آموزان برنده و بر خی دیگر بازنده باشند.در افزایش فضای امن و حمایت آمیز،بر جسته کردن ارزش فضیلت های دانش آموزان،همراه با مهارت ها،و توانایی های منحصر به فردشان و ارزش فرآیند یاد گیری و تکالیف یاد گیری اهمیت دارد.