بررسی مزایا و محدودیت های آموزش الکترونیک

پژوهش حاضر با هدف بررسی مزایا و محدودیت های یادگیری الکترونیک انجام شد. زندگی بشر از ابتدای تاریخ تاکنون برای رسیدن به کمال و پیشرفت پر از نشیب و فرازهای گوناگون بوده است. آنچه در سالهای اخیر مشاهده می شود، حاکی از رشد صعودی و حیرت انگیز نرخ تحولات به مدد فناوری اطلاعات و افزایش روزافزون دانش و آگاهی آدمی است. بدیهی است که روشهای قدیمی تولید و توزیع دانش که بر اساس ارتباطات چهره به چهره طراحی شده‎اند، به تدریج کارایی خود را از دست می دهند و لزوم استفاده از ابزارهای نوین احساس می شود. به منظور پاسخگویی به این نیاز، یادگیری الکترونیکی که صورت تکامل یافته‎ای از روشهای قدیمی آموزش و یادگیری با استفاده از فناوری اطلاعات است، از اوایل دهه مطرح و به سرعت به ‎عنوان روش برتر یادگیری در عصر دانش و آگاهی معرفی شد. براساس این تعریف یادگیری الکترونیک در برگیرنده طیف متنوعی از ابزارهای فن آوری اطلاعات است و با توجه به رشد کمی و کیفی و افزایش قابلیت های اینترنت در سال های اخیر، امروز این نوع یادگیری تقریبا با یادگیری از طریق اینترنت شناخته می شود. این نوع یادگیری خود دارای مزایا و مشکلاتی می باشد. باید گفت که آموزش الکترونیک در ایران همراه با مشکلاتی است و معمولا کارشناسان نرم افزار و رایانه به این حوزه وارد شده اند و از سویی نقش طراحان آموزشی کم رنگ است؛ موضوع مهم تر اینکه برخی از معلمان با آموزش الکترونیک آشنایی ندارند و می توان گفت که فرهنگ آموزش الکترونیک نسبت به سال های گذشته پیشرفت داشته ولی هنوز در سطح جامعه جا نیفتاده است. در این مقاله سعی شده است که به شیوه ی پژوهش کتابخانه ای به بررسی آموزش الکترونیکی پرداخته شود. از این رو پس از ذکر یک مقدمه، بیان تعریف و ویژگی ها ی آموزش الکترونیکی و سیر تحولی آن، محدودیت ها مزایا را مورد توجه قرار داده و در نهایت زمینه ها و راهبرد های لازم برای توسعه آموزش الکترونیکی و مجازی در ایران، مقایسه رویکرد های سنتی و الکترونیک به آموزش پرداخته شده است.