انواع الگوهای تدریس از منظر سیلور، الکساندر و لوئیس

الگوسازی یک جنبه خلاقانه از طراحی برنامه درسی است که برنامه ریزان با توجه به اهداف خاص از آن استفاده می کنند. حوزه های آن، شناختی، عاطفی و روانی - حرکتی یا حوزه های رشد فردی، مهارت های اجتماعی، یادگیری مادام العمر و توسعه حرفه ای است. طراحی برنامه درسی به هر طریقی بر محتوا و فرصت های یادگیری تمرکز دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی انواع الگوهای تدریس از منظر سیلور، الکساندر و لوئیس است که داده های حاصل از آن با استفاده از منابع کتابخانه ای جمع آوری شد و به صورت کیفی مورد توصیف و تحلیل قرار گرفت. یافته های حاصل از پژوهش نشان می دهد که الگوهای تدریس به پنج دسته تقسیم می شوند: ۱-الگوهای مبتنی بر موضوعات درسی. ۲-الگوهای مبتنی بر شایستگی های خاص و تکنولوژی. ۳-الگوهای مبتنی بر صفات و فرایند های انسانی. ۴-الگو مبتنی بر کارکردها و فعالیت های اجتماعی. ۵-الگو مبتنی بر علایق و نیازهای فرد. طراحان برنامه باید از امکانات این پنج مدل و ایده های متنوعی که در آنها وجود دارد آگاه باشند تا بتوانند تصمیمات عاقلانه ای در مورد الگوهای خود بگیرند. پس از انتخاب یک الگو، یک برنامه کاری معمولا به صورت مکتوب ایجاد می شود. نوع طراحی برنامه درسی به الگوی مورد استفاده بسیار متفاوت خواهد بود. انتخاب یا توسعه یک مجموعه مناسب از فرصت های یادگیری برای حوزه های درسی خاص و اهداف فرعی آنها گام مهمی در طراحی یک برنامه درسی موثر است، اما این مرحله اساسا معادل سازماندهی برنامه است.