ارائه روش نوین افزایش بهره وری محصولات کشاورزی مبتنی بر اینترنت اشیاء

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 50

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ECMECONF18_019

تاریخ نمایه سازی: 15 فروردین 1403

چکیده مقاله:

امروزه سیستم ها ی خبره به طور گسترده ای در صنعت کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرند. کشاورزان و پرورش دهندگان نیاز به دانش تخصصی در زمینه های مختلفی مثل آماده سازی خاک، انتخاب دانه، مدیریت کوددهی، مبارزه و دفع آفات، آبیاری، مدیریت علف های هرز و غیره دارند تا بتوانند بالاترین بازدهی را داشته باشند. سیستم های خبره در امور یاد شده می توانند با تقلید از روش تصمیم گیری انسان و بکارگیری پایگاه دانش می توانند بازدهی را در سطح یک کشاورز خبره و متخصص و یا حتی بیشتر از یک انسان بالا ببرند. همچنین استفاده از سیستم های خبره از لحاظ اقتصادی و محیط زیستی نیز کمک بزرگی به صنعت کشاورزی نموده است. بسیاری از مشکلات ایمنی مواد غذایی و محصولات کشاورزی در چند سال اخیر رخ داده است و نگرانی های زیادی را به بار آورده است. لذا دولت ها، تامین ایمنی مواد غذایی را به عنوان بالاترین اولویت در نظر می گیرند. در چند سال اخیر اینترنت اشیاء رشد بسیار سریعی داشته است و علاقمندی به این فناوری رو به افزایش بوده است. در شبکه اینترنت اشیاء تجهیزات سنسوردار متصل به ابر کیفیت زندگی را تغییر داده و تاثیرات بسیار موثری بر روی کیفیت زندگی دارند. اینترنت اشیاء شبکه ای از اشیاء و ابزارهای فیزیکی است که قابلیت های تولید و انتقال داده بر روی وب را بصورت خودکار دارا می باشد. برای اینترنت اشیاء تعریف های زیادی شده است ولی ملزومات آن در همه جا یکسان است که شامل یکپارچه سازی تجهیزات ناهمگون، تبادل اطلاعات، محلی سازی و ایجاد تصمیم گیری آسان توسط خود کاربران می باشد. اینترنت اشیاء تعاملات جدیدی را بین شرکت های محصولات غذایی، حمل و نقل و شرکت های واسط فراهم می کند که قبل از این نبوده است، راه حلهای کسب وکار مبتنی بر اینترنت اشیاء باعث خواهد شد شرکت هایی که در زنجیره تامین مواد غذایی قرار دارند قابلیت نظارت بلادرنگ و خودکار بر جریان زنجیره تامین بدست آورند و مدیریت هوشمند عملیات برای بهبود کیفیت مواد غذایی اعمال شود.

نویسندگان

محمدرضا م حمدرضائی

گروه کامپیوتر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رامهرمز، رامهرمز، ایران

حسن نیسی

دانشجوی کارشناسی ارشد کامپیوتر، موسسه آموزش عالی کارون، اهواز، ایران