نقش تاب آوری وسبک های فرزندپروری درپیش بینی اضطراب و افسردگی درنوجوانان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تاب آوری وسبک های فرزندپروری درپیش بینی اضطراب و افسردگی درنوجوانان ۱۵تا ۱۸ ساله مراجعه کننده به کلینیک مشاوره وروان شناسی شهرداری مشهد درسه ماهه سوم سال ۱۴۰۲ انجام شد. مطالعه حاضر از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری شامل ۸۰ نفر از مراجعه کنندگان به کلینیک بود که از بین ۶۶ نفر بر اساس جدول مورگان به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های سبک فرزندپروری بامریند(۱۹۹۰) ، تاب آوری کانر-دیویدسون(۲۰۰۳) و اضطراب و افسردگی(DASS-۲۱) (۱۹۸۷) بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات ازآمارتوصیفی وآمار استباطی ضریب همبستگی پیرسون ورگرسیون چندگانه وبا با بهره گیری از نرم افزار ۲۰ SPSS-استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد سبک فرزند پروری استبدادی با اضطراب/افسردگی رابطه مستقیم معناداری دارد، بطوری که هر چه در تربیت فرزند، سبک استبدادی بیشتری را بکار گیرد، نوجوان بیشتر دچار افسردگی و اضطراب می شود. تاب آوری رابطه معکوس معناداری با اضطراب و افسردگی نوجوانان دارد، بطوری که هرچه میزان تاب آوری در نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ ساله بیشتر باشد، کمتر دچار افسردگی و اضطراب می شوند. آزمون رگرسیونی نشان داد که ۵/۲۵ درصد پیش بینی اضطراب/افسردگی نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ ساله توسط سبک های فرزندپروری و تاب آوری آنها انجام می گیرد.