واکاوی معماری صنعتی در فضای ساختمان ها و نقش آن در بناهای تاریخی

وظیفه مهندسین در طراحی و ساخت سازه ها این است که در طی عمر مفید سازه قابلیت مقابله و مقاومت آنرا در برابر پدیده های اتفاقی و ناهنجار، از قبیل زلزله، سیل، طوفان و یا آتش سوزی مدنظر قرار داده باشند تا از خسارات عمده جانی و مالی تا حد ممکن جلوگیری بعمل آید. در مناطق زلزله خیز مانند ایران، یکی از پارامترهای مهم در ساختمان سازی کاهش وزن ساختمان است، چرا که نیروهای زلزله با وزن ساختمان نسبت مستقیم دارد. بنابراین تکنولوژی انتخاب شده باید دارای جهت گیری کاهش وزن باشد. برخلاف شیوه سازه های پیش ساخته سبک در سایر سیستم های پیش ساخته دیگر، اتصالاتشان اکثرا به صورت مفصلی و لولایی است و دارای وزن سنگین هستند. هدف از انجام این پژوهش، به بررسی دوره های مختلف در شکل گیری چیدمان معماری و فضایی ساختمان ها و سازه های صنعتی است. برای تعیین اینکه چه اصولی در هنگام تطبیق ساختمان ها و سازه ها برای استفاده مجدد اعمال می شود. در این راستا، در این مقاله از رویکرد هم افزایی برای بررسی ویژگی های توسعه تاریخی و فرهنگی سبک معماری صنعتی در فضای ساختمان ها و سازه های صنعتی استفاده می کنیم. نتایج و یافته های این مقاله، پس از تجزیه و تحلیل هدف مطالعه خود به عنوان یک سیستم خودسازمانده و همچنین نگاهی به رابطه آن با ساختارهای مختلف، بسته به غیرخطی بودن فرآیندهای در حال انجام، به این نتیجه رسیدیم که ظهور گرایش های مختلف سبک در معماری صنعتی را می توان از دریچه دوره های تاریخی مهم یا دوشاخه هایی که حاصل فعالیت های بشری در گذشته بوده و بر توسعه عملکردی فضای حاصل در آینده تاثیر می گذارد، نگریست. این رویکرد نیازهای فرهنگی - اجتماعی را منعکس می کند و پتانسیل استفاده مجدد از مکان های صنعتی مهم تاریخی را به روش های مختلف باز می کند.