بررسی ساختمان های پایدار در معماری سنتی و اقلیم آب و هوایی (مطالعه موردی: مفهوم اکو – فرهنگی)

تحقق سیاست های جهانی و ملی ، موقعیت های عمده ای برای تجدید نظر در استفاده از زمین، انرژی و محیط زیست ارائه می دهد تا بدینوسیله بتوان سکونتگاه هایی را ایجاد کرد که نه تنها زندگی مطلوب و با کیفیت را برای نسل حاضر و نسل های آینده تامین کند بلکه پایداری کره زمین و روح انسانی را نیز تضمین نماید. امروزه احداث ساختمان های سبز باتوجه به افزایش میزان مصرف منابع تجدید ناپذیر، ایجاد هزینه های مصرف انرژی و آلودگی های زیست محیطی، مسئله ای مهم و اساسی قلمداد می شود. هدف از ایجاد ساختمان های سبز، بهبود یافتن آب و هوا و جلوگیری از اثرات منفی ساخت و ساز بر محیط زیست می باشد. آگاهی از مسائل روزافزون جهانی در مورد گرم شدن کره زمین و تغییرات آب و هوایی، طراحان ساختمان را تشویق کرده است تا به دانش معماری سنتی به عنوان راه حل های کم مصرف و پایدار نگاه کنند. این مطالعه بر معماری سنتی روما کاکی سریبو به عنوان معماری پایدار متمرکز است. روما کاکی سریبو یک معماری سنتی است که در کوه های ارفک، پاپوآ غربی، محل سکونت قبیله ارفک واقع شده است. هر عنصر معماری Rumah Kaki Seribu ارزش پایداری متفاوتی دارد. ارزش پایداری Rumah Kaki Seribu مورد بحث تمرکز بر عنصر شومینه و عنصر سقف است. عناصر شومینه و سقف با استفاده از مفهوم اکو - فرهنگی شش منطق رقیب معماری پایدار توسط سایمون گای و گراهام فارمر تحلیل شدند. منطق اکو-فرهنگی منطقی است که ارتباط تنگاتنگی با معماری سنتی دارد. ویژگی های ساختمان های پایداری که از منطق اکو-فرهنگی استفاده می کنند را می توان با نگاهی به پارامترهای متعددی از جمله تصویر فضا، منبع دانش محیطی، تصویر ساختمان، فناوری ها و مفهوم ایده آل مکان مشخص کرد. هدف این مطالعه یادگیری معماری سنتی به عنوان یک رویکرد طراحی برای درک و احترام به زمینه محیطی برای راه حل هایی برای مسائل جهانی است.