بررسی معماری بیونیک در هنر و طبیعت

این واژه به فارسی “زیست فنی” نام گرفته است. از ترکیب دو لغت “بیولوژی” و “تکنیک” به معنای زیستار شناختی یا بکارگیری اندام های ساختگی طبیعت تشکیل شده است. علم سیستم هایی که شالوده و پایه ی تمامی سیستم های زنده را بیونیک می کویند. با وجود اینکه امروزه هز وقت از تکنولوژی یاد می شود تصویر همان دستاوردهای مهم تکنولوژی به ذهن می آید اما اگرکمی به مسیرتکنولوژی دقت کنیم مشاهده می کنیم هر پدیده صنعتی یا ساختمانی، از الگوی زنده طبیعت الهام گرفته است. بنابراین میتوان گفت که بیونیک هنر به کارگیری دانش سیستم های زنده در حل مسائل فنی است. تحقیقات علمی و ترکیب واژه های «بیولوژی» و «تکنیک» باعث شده علم «بیونیک» را به عنوان دانشی که مسایل فنی را از را ههای زیستی حل می کند بشناسند. معماری برگرفته از طبیعت بعد از دوران مدرن در معماری، نوبت به این رسید که معماران از الگوهای طبیعی برای ساخت ساختمان ها ایده بگیرند. معماران در واقع روح بخشی به ساختمان ها را تمرین می کنند. آنچه که در موجودات زنده وجود دارد وجود روحی است که انسان با آن ارتباط برقرار می کند. برای تعریف معماری بیونیک ابتدا به تشریح علم بیونیک می پردازیم. این واژه مدت هاست که در طراحی معماری باب شده است، بیونیک که در لغت به معنی "زیست شناختی" یا بکارگیری اندام های "ساختگی طبیعی" است برای اولین بار در سال ۱۵۹۵ توسط جک ای استیل بکار برده شد. در این راستا هدف از انجام این پژوهش، نشان دادن روشی کامل و گویا برای شناخت بهتر مفهوم بیونیک و تاریخچه آن، مبانی نظری معماری بیونیک، معماران برجسته سبک بیونیک در ایران و جهان و آثارهای برجسته سبک بیونیک است.