نقش هندسه در هنر و فرم معماری با رویکرد خلاقیت دانشجویان

ساختمان های تک عملکردی در طول تاریخ همواره وجود داشته اند. مگارون، اهرام ثلاثه، معبد، ورزشگاه، آشیانه هواپیما، گلخانه و پل معلق مصادیق مشخصی از ساختمان های تک عملکردی هستند. این قبیل ساختمان ها اغلب توجه دانشمندان و زیبایی شناسان ، معماران و هندسه دانان و گاهی هم مهندسان خبره را به خود جلب می نماید. به عنوان یک ایده شکل دهنده در تعیین فرم ساختمان، از اصول پلان و هندسه فضایی تبعیت می کند. اصلی ترین استفاده از ایده، امتزاج شکل های پایه هندسی به عنوان فرم یا فضا در تعیین ترکیب کلی ساختمان بشمار می رود. بنابراین یک ساختمان ممکن است به صورت دایره، مربع، مثلث، شش ضلعی، هشت ضلعی و یا هر شکل هندسی مشخص و قابل تعریف دیگری باشد. با وجودی که شکل هندسی تمام قسمت های ساختمان را پیوسته نمی کند اما لازم است که شکل پایه، بر جسته و محسوس باشد. هر چند که معماری یک ساختمان می تواند از یک شکل هندسی توسعه یابد اما شکل های پایه می توانند در به وجود آوردن بنا با یکدیگر ترکیب شوند. هندسه علم بنیادین فرم ها و نظم موجود در آنهاست. اشکال هندسی، فرم ها و تغییر شکل ها بدنه اصلی طراحی معماری را شکل می دهند. در تاریخچه معماری، قواعد هندسی بر اساس نظریه های تناسب و تقارن، ابزار معینی را برای طراحی معماری شکل داده اند. هدف از انجام این پژوهش، در این مقاله یک تمرین را ارائه می دهد که هدف از آن تحریک خلاقیت دانشجویان معمار، افزایش آگاهی در مورد امکانات رسمی بر اساس اشکال هندسی و نشان دادن این است که چگونه دانش نظری می تواند عملا در یک برنامه معماری خاص اعمال شود. به عنوان اطلاعات اولیه برای این تمرین، انواع و مشخصه های اشکال اصلی هندسی ساختاری محسوب می شوند در حالی که کار دانش آموزان در یک مورد خاص استفاده آن ها را نشان می دهد.