شرق شناسی در معماری اسلامی (مطالعه موردی: قرن ۱۸ و ۱۹)

نوشته های محققان اروپایی و معماران در مورد فرهنگ شرقی تفاوت چندانی با نحوه نمایش آنها در نمایشگاه های بین المللی نداشتند که آنها نیز از نظر گفتمانهای نژادی که برتری غرب را در شرق تضمین می کردند، از راه دور و محدود بودند. نوشته های آنها در مورد تاریخ معماری همیشه به دو نهاد تقسیم می شد که در بخش شرق/غرب، بخش شمالی/جنوبی یا بخش مسیحی/غیر مسیحی قرار داشتند. شرق شناسی "اصطلاحی است که معمولا با مطالعه جوامع، فرهنگ ها و مردم شرقی به عنوان جذابیت دانشمندان اکتشافی شناخته می شود. آنها را در هنر و نوشته های خود به تصویر می کشد. تا زمانی که ادوارد گفت در کتاب خود "شرق شناسی" تعریف جدیدی را معرفی کرد. او شرق شناسی را به عنوان روشی تعریف کرد که غرب فرهنگ های شرقی را درک و جذب می کند و چگونه این امر بر تفسیر، قضاوت، نوشته های مربوط به این فرهنگ تاثیر می گذارد. شرق شناسی با عواملی مانند فرهنگ سازی فرهنگ، دید قطبی شرقی - غرب و مردم شناسی همراه بود که در شکل گیری درک فرهنگ های شرقی از جمله فرهنگ اسلامی نقش داشت. معماری جنبه ای از فرهنگ است. بنابراین، آن را به همان روشی که بخشی از آن از آن است تحت تاثیر شرق شناسی قرار می گیرد. در این مقاله به چگونگی ظهور شرق شناسی و معماری به عنوان جفت شدن و چگونگی تاثیر معماری اسلامی توسط شرق شناسی می پردازد. از طریق مطالعه چگونگی تفسیر، درک و توصیف معماری اسلامی در نوشته های خود و چگونگی منعکس کننده این طرح در طرح های ساختمانهای آنها که دارای ویژگی های معماری اسلامی است.