بررسی انرژی صفر خالص در ساختمان های معماری و هنر شهرسازی (مطالعه موردی: معماری بومی)

با گسترش تکنولوژی و صنعت، استفاده از انرژی در جهان روز به روز در حال افزایش است و مصرف بی رویه آن نگرانی های زیادی را در خصوص صرفه جویی در منابع ایجاد کرده است. از پیامدهای مستقیم افزایش مصرف انرژی می توان به از دست رفتن منابع انرژی و بروز اثرات نامطلوب زیست محیطی مانند گرم شدن زمین، آسیب به لایه اوزون و تغییرات اقلیمی اشاره کرد. ساختمان انرژی خالص صفر (NZEB) یک مفهوم ایده آل است که می تواند به مشکل تغییر اقلیم در زمینه معماری پاسخ دهد. هدف از این تحقیق، تحلیل استفاده از نوآوری های تکنولوژیک در مفهوم ساختمان انرژی خالص صفر در ساختمان های معماری نئو ورناکولار بدون آسیب رساندن به عناصر سنتی موجود در ساختمان است. رویکرد معماری نئو بومی رویکردی است که شامل مضمون سنتی است اما در استفاده از فناوری های جدید یا در اشکال ساختمانی محدود نمی شود. این تحقیق با روش تطبیقی چند ساختمان با استفاده از مفاهیم معماری نئو-ورناکولار و همچنین به کارگیری تعدادی از موارد مرتبط با اقلیم و محیط زیست انجام شد تا با مفهوم ساختمان انرژی خالص صفر (NZEB) مرتبط شود. نتایج این مطالعه توضیح می دهد که کاربرد فناوری در NZEB می تواند در مفهوم نئو-ورناکولار اعمال شود. اما، نه هر ساختمان نئو-ورناکولار از تمام فناوری NZEB استفاده می کند، زیرا به منطقه و محیط آن بستگی دارد. مفهوم معماری نو، معمار خود را برای به حداکثر رساندن استفاده از فناوری NZEB با تمرکز بر ساختمان آن نه تنها به حداقل رساندن استفاده از انرژی محدود نمی کند، بلکه می تواند انرژی متقابل را مطابق با مصرف انرژی تولید کند.