بررسی نانو تکنولوژی در معماری و شهرسازی و نقش آن در نوین مصالح های ساختمانی و معماری معاصر قرن بیست و یکم

در شهرهای قدیمی همه استانداردها و تناسبات فضاها را، طبیعت انسان و توانایی های او تعیین می کرد. عمده ساختمانها بر مبنای جبر طبیعت بومی هر منطقه شکل گرفته بود. در همه امور مربوط به طراحی ساختمانها و فضاهای شهری طبیعت محوری و انسان محوری حاکم بود. با تحول عظیمی که بعد از انقلاب صنعتی پیش آمد به تدریج تکنولوژی در زندگی انسان رسوخ کرد و به عنوان جزئی از زندگی وی پذیرفته شد. امروزه از فناوری های مختلف به منظور ایجاد آسایش و امنیت بیشتر و صرفه جویی در هزینه ها بخصوص در مصرف منابع انرژی بهره های فراوان برده می شود. نانو تکنولوژی یکی از فناوری های جدیدی است که آینده بسیار روشنی برای آن پیش بینی می شود و گستردگی دامنه تاثیر این فناوری آنقدر بوده که گفته می شود این فناوری می تواند بیشتر جنبه های زندگی آینده بشر را تحت تاثیر قرار دهد و از این جهت بکارگیری شیوه برخوردی مناسب با این پدیده و داشتن شناخت کافی از زمینه های مختلف کاربردهای آن بسیار مهم است. در این راستا مقاله پژوهشی در رشته های مختلف است و تحقیقات پایه و کاربردی اغلب در مرحله نیست. بر کسی پوشیده نیست که به زودی تدریس درس فناوری نانو در اکثر برنامه های درسی مهندسی و معماری الزامی خواهد بود. همچنین به طور کلی به عنوان یکی از دوره های کلیدی تهدید در معماری پذیرفته شده است. نیاز به توسعه درکی از این موضوع کلی برای معماری های آینده را نمی توان زیر سوال برد. بنابراین هدف این مقاله اتصال علم و فناوری زیر چتر فناوری نانو به منظور طراحی و ساخت مواد و وسایل کاربردی و نوآورانه از مقیاس نانو به بالا است. انتظار می رود یافته های این مقاله به نفع نانوتکنولوژی در معماری و مصالح ساختمانی باشد که به طور مستقیم یا غیرمستقیم به مناسب بودن آن و استفاده از مصالح مدرن کمک می کند.