بازنگری بحران هویت در معماری معاصر ایران

معماری معاصر ایران هنوز در سردر گمی میان برداشت های سطحی از نگاهی حسرت آمیز به گذشته تا فریفتگی به الگوهای غرب به سر می برد و معمار امروز ایران در دستیابی به جوهره بنیادین معماری کشور خویش با چالش های فراوانی رو به رو است .معماری گذشته این کشور که همواره با تکیه بر خلاقیت و خصایص پایدار از جایگاهی ویژه برخوردار بود .درعصر حاضر در اثر مواجهه با پدیده های گوناگونی نظیر جهانی شدن,سیاست های استعماری و سرازیر شدن ثروت های نفتی بدون دارا بودن پشتوانه مدیریتی لازم و نیز با دلباختگی به مظاهر تمدن غرب از حقیقت فاصله گرفته و صورتی تصنعی و تنزلی پیدا نموده است.با آغاز مواجهه با دنیای غرب و پیدایش واژگان دو گانه سنت-مدرنیته ,مباحثی در باب هویت,در باب تاریخ معاصر ایران در حوزه های مختلف و به ویژه معماری زاده شد و با گذشت زمان با رویکردهای گوناگون و در برخی موارد متضاد رو به رو شد .انتقال معماری روز اروپا وامریکای شمالی به کشورهایی مانند ایران ,تبعات و عوارض ناگواری به همراه داشته است .اما امروزه با نگاهی به معماری معاصر ایران و مقایسه آن با معماری مغرب زمین شاید چیز دیگری به ذهن متبادر می شود ,معماران امروز ایران شاهد مصداق این بیت اند: سالها دل طلب جام جم از ما می کرد و انچه خود داشت زبیگانه تمنا می کرداین مقاله به روش تفسیری-تاریخی و با استفاده ازمطالعه اسنادی به بررسی مفاهیم هویت ,هویت در معماری و بحران هویت در معماری معاصر ایران می پردازد برای این منظور با پرسش هایی مواجه است از جمله:هویت چیست؟مفهوم هویت درمعماری چیست؟و بحران های هویتی چه پیامدهایی در معماری معاصر ایران داشته است؟این مقاله ضمن شناخت بیشتر معماری معاصر ایران و بررسی تاثیر بحران هویت در معماری امروز ایران در نهایت به این نتیجه می رسد که هویت بیش از آنکه معطوف به گذشته باشد به بینش افراد مرتبط است زمان حال را در بر می گیردو تقاضا برای بهره مندی از آن ریشه در نیازهای فردی و جمعی شهروندان در محیط شهر دارد.