بررسی ارتباط بین رشد وتوسعه خلاقیت دانش آموزان و تدریس دانش آموز محور

در سیستم آموزشی دانش آموز محور بیشترین تمرکز روی نیازهای تک تک دانش آموزان است. در این مدل آموزشی معلم باید نخست زمینه آموزشی منحصر به فرد هر یک از دانش آموزان را درک کرده و پیشرفت دانش آموز را در جهت اهداف آموزشی خاص ارزیابی کند. هدف مدل آموزشی دانش آموز محور ایجاد محیطی انعطاف پذیر و فردی برای دانش آموزان است. دیگر معلم آن شخصیتی نیست که در مقابل دانش آموزان بایستد و دانش را به آنها انتقال دهد. در این سیستم آموزشی معلم همانند یک معمار آموزشی عمل می کند که فرایند آموزش را تسهیل می کند. آموزگار و دانش آموز با هم همکاری می کنند و از گذر همین همکاری درباره فعالیت های ترم و مدل ارزیابی آن تصمیم می گیرند. وظیفه دانش آموز این است که به تصمیماتی که توسط خود او و آموزگارش گرفته شده است، پایبند باشد و آنها را تا مقصد نهایی دنبال کند.کلاس درس دانش آموز محور به جای محتوا روی پروسه های یادگیری مرکزیت دارد. اینها مهارت های فرا شناختی هستند که دانش آموز می تواند آنها را در هر سناریوی آموزشی به کار بندد. دانش آموزان در محیط های آموزشی جدید احتمال یادگیری بالاتری را دارند. روابط عاطفی معلم و دانش آموز، چگونگی نگرش معلم به خلاقیت و دانش آموز خلاق، نقش الگویی او و روابط یاددهی-یادگیری همه در پرورش خلاقیت دانش آموزان، تاثیری به سزا دارد. معلم باید از ویژگیهای شخصیتی مطلوبی نیز برخوردار باشند ، زیرا شخصیت او، وعلاقه و ایمانش از عوامل بسیار مهم و موثر در فرآیند آموزش است