بررسی تاثیر روش ها و مهارت های کلاس داری معلم بر کاهش کم رویی دانش آموزان از طریق میانجیگری خود راهبری تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی ابهر

اکثر معلمان و مسوولان مدارس، در طول خدمت آموزشگاهی خود با دانش آموزانی برخورد می کنند که رفتارهایی متفاوت با سایر همکلاسان از خود نشان می دهند. یکی از این رفتارها که نگرانی بزرگترها را برمی انگیزد مشکل کمرویی و گوشه گیری دانش آموزان است که در گستره وسیعی جای می گیرد که با سکون، سکوت، غمگینی و درخود فرورفتگی و انزوا همراه است . پژوهش حاضر با هدف مطالعه بررسی تاثیر روش ها و مهارتهای معلمی بر کاهش کمرویی از طریق میانجیگری خود راهبری انجام گرفته است این تحقیق از نوع همبستگی بوده که جامعه ی آن را دانش آموزان دوره ابتدایی ابهر تشکیل می دهند حجم نمونه ۳۰۰نفردانش آموز و ۱۰ معلم با سبک های مدیریت متفاوت بود که با روش نمونه تصادفی طبقه ای نمونه برداری انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ها استفاده شده است . داده ها با استفاده از تحلیل مسیر و رگرسیون خطی چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت نتایج بدست آمده حاکی از برازش مدل مسیر توسط دادهها بود یافته های تحقیق نشان می دهد که فاکتور های مورد بحث ارتباط عمیق و غیر قابل اجتنابی با هم دارند و رابطه معنا داری بین داده های پژوهش وجود دارد. می دهد سبک های مدیریت کلاس درس معلمان با کاهش کمرویی رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد و در میان سبک های مختلف کلاس داری سبک مدیریت آمرانه و سبک مدیریت عدم مداخله با کاهش کمرویی رابطه ی متوسطی داشته اما سبک مدیریتی مشورتی رابطه ی قوی با سواد تربیتی دارد.