مقایسه اثربخشی سه روش آموزش سنتی ، مجازی و تلفیقی در افزایش تفکر انتقادی در درس تفکر و سبک زندگی در دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر تفت

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش سنتی ، مجازی و تلفیقی بر رشد تفکر انتقادی دانش آموزان دختر پایه ششم بود. روش پژوهش شبه تجربی و جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر پایه ششم دوره ابتدایی شهر تفت بودند که تعداد آنها ۳۵۰ نفر بود که تعداد ۶۰ نفر به شیوه غیرتصادفی (هدفمند و داوطلبانه ) به عنوان نمونه انتخاب و بصورت تصادفی در سه گروه ۲۰ نفری تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش ، پرسشنامه تفکر انتقادی ریکتس (۲۰۰۳) بود که روایی و پایایی آن به تایید رسیده است . جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمونهای t مستقل ، آزمون تحلیل واریانس ، آزمون توکی و تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داده است که آموزش مجازی و آموزش تلفیقی هر دو در افزایش تفکر انتقادی دانش آموزان موثر بودند به نحوی که ۴,۳۳ درصد واریانس تفکر انتقادی به کمک آموزش به شیوه مجازی و ۴,۴۸ درصد واریانس تفکر انتقادی در دانش آموزان به کمک آموزش به شیوه تلفیقی تبیین می گردد.