بررسی رابطه روش های فعال تدریس و تکنولوژی آموزشی با مهارت های حل مساله دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه روش های فعال تدریس و تکنولوژی آموزشی با مهارت های حل مساله در بین دانش آموزان دوره ابتدایی انجام پذیرفت . روش انجام این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است . جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی ناحیه ۲ ارومیه در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ تشکیل می دهد که با استفاده از جدول مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی تعداد ۳۸۳ نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید. در این پژوهش برای گردآوری دادهها در خصوص روش های فعال تدریس از پرسشنامه سبک های تدریس فعال رجبی (۱۳۸۵)، جهت گردآوری داده برای متغیر تکنولوژی آموزشی ، از پرسشنامه تلفیقی تکنولوژی آموزشی و جهت گردآوری داده های پرسشنامه حل مساله از پرسشنامه هپنر و پترسون(۱۹۸۸)، استفاده گردید. داده های تحقیق پس از گردآوری با استفاده از نرم افزارهای ۲۶Spss تحلیل گردید. نتایج نشان داد که رابطه بین روش های فعال تدریس و تکنولوژی آموزشی با مهارت های حل مساله دانش آموزان، مثبت و معنی دار است .