بررسی کارکردهای آموزش و پرورش در کاهش آسیب های اجتماعی دانش آموزان

نهاد آموزش و پرورش رسالت خطیر انتقال فرهنگ ، معارف و دانش ها و نیز ارزشهای دینی و اخلاقی و معنوی و نیز آموزش مهارتهای زندگی اجتماعی به نسل ها ی مختلف را در یک فرایند بلند مدت بر عهده دارد. در طی این فرایند این نهاد ممکن است با چالش های درونی و بیرونی متعددی مواجه شود. یکی از این چالش ها، آسیب های اجتماعی است . طرح مساله آسیب های اجتماعی و ضرورت پیشگیری از آن امری اجتنابناپذیر، عقلانی ، منطقی و آیند نگرانه است و مجموعه فرهنگیان اعم از کارشناسان، معلمان، مشاوران و مربیان و... نمی توانند نسبت به این موضوع بی تفاوت باشند. لذا ضرورت فراوانی وجود دارد که به امر آسیب های اجتماعی و پیشگیری از آن با نگاهی علمی ، پژوهشی ، دلسوزانه پرداخته شود. مطالعه آسیب های اجتماعی اعم از نابهنجاری ها و انحرافات اجتماعی یکی از مهمترین موضوعات مورد بحث جامعه شناسی است . اگر چه مساله نابهنجاری امری نسبی است و از جا معه ای به جا معه دیگر متفاوت است . اما آنچه که در این مبحث مطرح می باشد این است که چه عواملی آسیب های اجتماعی را کاهش یا افزایش می دهد و به بیانی دیگر چگونه می توان آسیب های اجتماعی را در بین دانش آموزان کنترل نمود؟باید بپذیریم آموزش وپرورش به عنوان اصلی ترین نهاد اجتماعی بیشترین تاثیر تربیتی را بر روی یکایک افراد جامعه دارد به شرطی که به موقع و به جا، بتواند کارکرد جامعه پذیری و در کنار آن پیش گیری از آسیب های اجتماعی را فاقد هیچ وقفه و خللی به شکلی مطلوب و مناسب به انجام رساند. در مقاله حاضر قصد داریم نقش آموزش و پرورش و معلم در کنترل یا کاهش آسیب های اجتماعی دانش آموزان بپردازیم . و به ارائه راهکار ها و راه حل های مورد نیاز در رفع آسیب ها بپردازیم .