شیوه های فرزند پروری

ارتباط والدین از جمله موارد مهمی است که سالها نظر صاحب نظران و متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است . خانواده نخستین پایگاهی است که پیوند بین کودک و محیط اطراف او را به وجود می آورد. کودک در خانواده پندارهای اولیه را دربارهی جهان فرا می گیرد، از لحاظ جسمی و ذهنی رشد می یابد، شیوههای سخن گفتن را می آموزد، هنجارهای اساسی رفتار را یاد می گیرد و سرانجام نگرشها، اخلاق و روحیاتش شکل می گیرد و به عبارتی اجتماعی می شود.هر خانواده شیوههای خاصی را در تربیت فردی و اجتماعی فرزندان خویش به کار می گیرد. این شیوه ها که شیوه فرزندپروری نامیده می شوند متاثر از عوامل مختلفی از جمله فرهنگی ، اجتماعی ، سیاسی ، اقتصادی و غیره می باشند از نظر دارلینگ و استنبرگ (۱۹۹۳) شیوه فرزندپروری یکی از سازهای جهانی است که بیان گر روابط عاطفی و نحوه ارتباط کلی والدین با فرزندان است و عاملی مهم برای رشد و یادگیری کودکان به شمار می رود. پژوهش های مربوط به ارتباط والدین با کودک، که نگرش ها و اعمال والدین را در فرایند فرزند پروری مورد بررسی قرار داده اند، تحت تاثیر کارهای بامریند و بوری ۱۹۹۱قرار دارد که به طور کلی سه الگوی حاکم بر روابط والدین و فرزندان را مطرح کرده است : قاطع ، سهل گیر و مستبد.والدین قاطع به صورت افرادی گرم، صمیمی وحمایت هیجانی بیشترتوصیف شده اند در عین حال که بر آنچه که کودکانشان انجام می دهند کنترل دارند. آنها برای خواسته هایی که از فرزندان خود دارند، از دلایل و توجیهات منطقی استفاده می کنند. این والدین تلاش دارند که به فرزندان خود گوشزد نمایند که رفتار آن ها چه تاثیری بر دیگران می گذارد. والدین سهل گیر به صورت والدینی توصیف شده اند که سعی دارند برای کودکان خود، محیطی گرم، آرام و صمیمی به وجود آورند، خواسته های اندکی از فرزندان خود دارند و بر آنچه که آنها انجام می دهند کنترل و نظارت ندارند. این والدین به فرزندان خود آزادی بیش از حد می دهند و خطای آنها را نادیده می گیرند.والدین مستبد فاقد گرمی ، صمیمیت و میزان پایین حمایت هیجانی در روابط خود با فرزندان هستند، انتظار دارند که فرزندان، خواسته ها و تقاضاهای آنها را بدون بحث و بی چون و چرا برآورده کنند. در این خانواده ها به کودکان اجازه ابراز عقیده داده نمی شود و فرصت کمی برای تفکر درباره موقعیت ها یا به کارگیری استدلال وجود دارد.