مطالعه مقایسه ای پیش بینی پیشرفت تحصیلی از طریق اضطراب اجتماعی و خودکارآمدی با توجه به جنسیت

هدف این تحقیق پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان از طریق اضطراب اجتماعی و خودکارآمدی با توجه به جنسیت است . این تحقیق به روش توصیفی از همبستگی به شیوه زمینه یابی انجام یافته است . جامعه آماری تحقیق دانشجویان علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه پیام نور خوی در سال ۱۴۰۲ -۱۴۰۱ است . برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اضطراب اجتماعی (لری، ۱۹۸۳) و خودکارآمدی (شواتز و جروسلم ، ۱۹۹۵) استفاده شده است . برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده شده است . نتایج تحقیق نشان داد که از بین خودکارآمدی و اضطراب اجتماعی تنها اضطراب اجتماعی با ضریب تعیین ۴۸ درصد قادر به پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان زن بود در حالیکه در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان مرد از بین خودکارآمدی و اضطراب اجتماعی تنها خودکارآمدی با ضریب تعیین ۵۲ درصد قادر به پیش بینی پیشرفت تحصیلی به صورت معنی دار بود. یافته های تحقیق بحث در رابطه با نقش توانایی ها و یا عواطف با توجه به جنسیت در عملکردها فراهم می کنم