نقش روش های تدریس فعال در یادگیری مفهومی و جذاب سازی فرایند یاددهی - یادگیری

پژوهش حاضر به بررسی نقش روش های تدریس فعال در یادگیری مفهومی و جذاب سازی فرایند یاددهی - یادگیری پرداخته است . روش پژوهش به صورت مروری با مطالعه اسناد و متون کتابخانه ای انجام شده است . نتایج پژوهش حاضر بیان می کند که روشهای تدریس فعال در یادگیری دانش آموزان و همچنین در ایجاد انگیزه و رضایت خاطر، پرورش شخصیت و رشد خلاقیت و در نتیجه جذاب سازی فرایند یاددهی - یادگیری آنان موثر هستند. وظیفه معلمان در فرایند تدریس تنها انتقال واقعیت های علمی به دانش آموزان نیست بلکه باید چگونه اندیشیدن و چگونه آموختن را به شاگردان بیاموزند. مشارکت دانش آموزان در حین تدریس یادگیری در همه ابعاد ذهنی ، عاطفی و روانی - حرکتی فرد اتفاق می افتد. دانش آموزان مسئله را در گروه کشف می کنند و از کشف آن لذت می برند و اصوال یادگیری در اثر تعامل در گروه حاصل می شود. در این روش، قوه تفکر، قدرت حل مسئله و خلاقیت دانش آموزان تقویت می شود. همچنین در زمینه های اجتماعی و ارتباطی ، مهارت پیدا می کنند و احساس موثرتر و کار آمدی بهتری خواهند داشت . بنابراین رویکردهای مورد توجه در تدریس فعال، رویکرد ساخت گرا و شناخت گرا است و بر یادگیری عمیق تاکید می شود. استفاده از وسایل آموزشی و فناورهای نوین آموزشی ، استفاده از آزمایشگاه، شرکت در کلاسهای ضمن خدمت ، تخصصی شدن رشته تدریس دبیران، تعیین اهداف تدریس و ارزشیابی ، موجب استفاده بهتر از روشهای فعال تدریس می گردد و موجب جذاب شدن فرایند یاددهی - یادگیری برای دانش آموزان می شود. کیفیت یادگیری در روش هایی که همراه با فعالیت بیشتر دانش آموزان باشد به رشد خلاقیت بیشتری می انجامد. بنابراین یادگیری فعال در مقایسه با یادگیری غیر فعال موجب می شود ارتباطهای بیشتری برای یادگیرنده ایجاد شود در نتیجه کلاسهای غیر رسمی یا فعال و روشهای نوین تدریس تاثیر بیشتری در رشد خلاقیت دارند.